By 
Ένας από τους εντιμότερους αγωνιστές του 1821 και ανιψιός του Κολοκοτρώνη.
Φυλακίστηκε από τους Βαυαρούς και τους Έλληνες για προδοσία και αφέθηκε ελεύθερος μετά από δυο χρόνια, ελλείψει αποδείξεων. Πέθανε σχεδόν τυφλός και πάμφτωχος. Στον μεγάλο αυτό στρατηγό δόθηκε τα τελευταία χρόνια της ζωής του άδεια επαιτείας μια φορά την εβδομάδα σε ένα επίσης φτωχό και αραιοκατοικημένο μέρος.
Σε όλη την διάρκεια του Αγώνα αρνήθηκε να δεχτεί λάφυρα, ούτε στην άλωση της Τριπολιτσάς, ούτε στη μάχη στα Δερβενάκια! Όταν του δώρισαν ένα διακοσμημένο με διαμάντια σπαθί το χάρισε να πουληθεί για τις ανάγκες του αγώνα.
Στις 25 Σεπτεμβρίου 1823, 26 χρονιά ακριβώς πριν το θάνατο του, ως πολιτάρχης του Ναυπλίου στέλνει μια επιστολή στον Υπουργό Εσωτερικών, Παπαφλεσσα, στην οποία ζητά:
Το τζαμί του Αγά Πασά να γίνει μια μεγάλη αίθουσα θεάτρου. Το αρχοντικό της πόλης απέναντι από το τζαμί να μετατραπεί σε σχολείο – με εργαστήρια για να μάθουν τα παιδιά γράμματα. Ένα μεγάλο σπίτι στην ευρύτερη περιοχή να γίνει νοσοκομείο για άπορους ασθενείς. Και τέλος να διοριστεί «επιστάτης» να κρατάει τα τεφτέρια, να δίνει λογαριασμό και γενικώς να φροντίζει τα χρήματα να πάνε εκεί που πρέπει κι όχι στις τσέπες των επιτηδείων.
Παρακάτω ολόκληρη η επιστολή.
Εξοχώτατε Υπουργέ των Εσωτερικών
Επειδή και εις την ανθρωπότητα το πρώτον αγαθόν πράγμα είναι η παιδεία, καθώς προς τούτοις εις την ιδίαν, ιερώτατον και η υπεράσπισις των πτωχών ασθενών, μάλιστα δε των στρατιωτών, ζητώ διά του παρόντος μου μέσον του Υπουργείου τούτου παρά της Υπερτάτης Διοικήσεως, ίνα δοθώσιν εις την εξουσίαν μου, πρώτον το τζαμί του Αγαπασά μεθ΄όλα του τα περιεχόμενα εργαστήρια, ίνα χρησιμεύση διά θέατρον, δεύτερον την μεγάλην οικίαν ευρισκομένην εις το πλάτωμα απέναντι του τζαμίου, ίνα χρησιμεύση διά σχολείον μεθ΄όλα του τα περιεχόμενα εργαστήρια, και τρίτον, ένα οσπίτιον μεγάλον κατά τα Πέντε Αφέλφια, ίνα χρησιμεύση διά Νοσοκομείον, διά τα οποία αφού μου δοθεί η άδεια, αφήνω επίτροπον διά να τα τελειώσει, παρακαλώντας την Υπερτάτην διά να ήθελεν να διορίση έναν επιστάτην της, ίνα μετά του ειδικού μου λαμβάνωσι τα εισοδήματα, και κάμνωσι τα έξοδα και χρονικώς δίδωσι λογαριασμόν.
Οθεν και να έχω την απόκρισιν, προσκυνώ και μένω. Εκ Ναυπλίου τη 25 Σεπτεμβρίου 1823 Νικήτας Σταματελόπουλος.
Comments