ΑΠΟΨΕΙΣ

Ενας μοναχικός, ορεινός εκδότης…

0

Με ένα άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών, ο Γιώργος Σταματόπουλος αποχαιρετά τον επιφανή Σικυώνιο Σπύρο Μιχόπουλο.

Εφυγε χθες στα 93 του από τη μάταιη τούτη ζωή ένας αγαπημένος φίλος, τόσο προσωπικός, όσο και της κάποτε «Ελευθεροτυπίας» και νυν της «Εφημερίδας των Συντακτών», ο εκδότης του επί πολλά χρόνια κυκλοφορούμενου περιοδικού «Ο Αίπυτος» -περιοδικού για τη Στυμφαλία και τον Φενεό Κορινθίας, που με τα χρόνια, όμως, είχε αποκτήσει πανελλήνια εμβέλεια. Πλήρης ημερών ο εκδότης Σπύρος Μιχόπουλος καταγόταν από το χωριό Δροσοπηγή [πρώην Μπάσι] Στυμφαλίας. Μετά τη συνταξιοδότησή του ως επιθεωρητή Μέσης Εκπαίδευσης έδωσε όλο του το είναι στην έκδοση περιοδικού από αγάπη για τη γενέτειρά του και την ευρύτερη ορεινή περιοχή. Φανατικός αναγνώστης της «Ελευθεροτυπίας» γνώρισε πολλούς από τους εκεί εργαζόμενους και είχαμε μια συνεχή επαφή, αλλά και συνεργασία με το περιοδικό του. Δεν μπορούσες να αρνηθείς -σε έπειθε ότι κάτι καλό συνέβαινε στις σελίδες του περιοδικού και βέβαια αυτό αποδείχτηκε στη συνέχεια. Κορυφαίοι επιστήμονες κατέθεταν στο περιοδικό τις γνώσεις τους, φιλόλογοι, αρχαιολόγοι, γεωπόνοι, αρχιτέκτονες, δημοσιογράφοι… Κυρίως τον ενδιέφερε η ιστορική και αρχαιολογική σκαπάνη.

Δεν τον είχα δει τα τελευταία τρία-τέσσερα χρόνια [και παραπονιόταν γι’ αυτό], πριν από έναν χρόνο όμως συμμετείχα σε ημερίδα για το έργο του και την προσφορά του στα ελληνικά γράμματα στο νεότευκτο ωραίο Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας όπου δύο πραγματικές κυρίες του πολιτισμού μας είχαν εντυπωσιάσει με τις ανακοινώσεις τους· η δρ Αικατερίνη Πολυμέρου-Καμηλάκη, τ. διευθύντρια, επιστημονική συνεργάτις Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, και η κ. Μαρία Μέξια, διευθύντρια Ιστορικού Λαογραφικού Μουσείου Κορίνθου. Η έμπειρη ματιά τους είδε το σύνολο του έργου τού εκλιπόντος πλέον εκδότη και πόσο πολύτιμο θα φανεί στο μέλλον για νέους ερευνητές και ιστορικούς.

Αρχαιογνώστης ο ίδιος φρόντισε να απαλλάξει την αρχαιολογία και την ιστορία που φιλοξενούσε στο περιοδικό από απαίσιους αρχαιολάγνους και κακότροπους ιστοριοδίφες -μύγα δεν σήκωνε στο σπαθί του όταν ένα κείμενο ξέφευγε από το πρωτότυπο των αρχαίων και φαινόταν ότι εξυπηρετούσε ελεεινούς ανθρώπους, που εκμεταλλεύονταν την αδαημοσύνη των πολλών και έστρεφαν το ενδιαφέρον σε δικές τους φιλοδοξίες [εθνικιστικές πατσαβούρες].

Ηταν μια μοναχική προσπάθεια η έκδοση του περιοδικού -έδωσε όλη του την ικμάδα να το κρατήσει ζωντανό και ενεργό στη ζύμωση του ελληνικού πολιτισμού-, η κυκλοφορία του σταμάτησε πριν από δεκατρία χρόνια. Είχαμε πολλές συζητήσεις επάνω στα κύρια θέματα που κάθε φορά επέλεγε -κεφάλι αγύριστο άμα κάτι έμπαινε στο μυαλό του, αλλά ωραίο κεφάλι. Στις πίσω σελίδες του περιοδικού είχε φυλάξει δύο στις οποίες κατέθετε τα σχόλιά του, δηκτικά και τρυφερά συνάμα, που αναδείκνυαν το πνεύμα των ημερών και τις μικροσυμπλοκές στον χώρο του πολιτισμού, που τον ερέθιζαν και στη συνέχεια προσπαθούσε να ερεθίσει τους αναγνώστες του, με συνέπεια αρκετές φορές να παρεξηγείται [από κρύους κυρίως ανθρώπους].

Στάθηκε εξαρχής δίπλα στην προσπάθεια της «Εφ.Συν.» να λειτουργήσει συνεταιριστικά και ήταν από τους συνεπέστερους αναγνώστες της, με εξαίρεση τα τελευταία δυο-τρία «αδύναμα» χρόνια του. Θα τον θυμόμαστε πάντα, ειδικά όσοι και όσες καταγόμαστε από κείνα τα [στυμφάλια] χώματα.

Παπακυριάκος: “Άμεση η αντίδραση του δήμου Βέλου Βόχας στην φωτιά στο Μπολάτι”

Previous article

Τελευταία προθεσμία για τα λάθη στα τετραγωνικά ακινήτων των λογαριασμών της ΔΕΗ

Next article

You may also like

Comments

Comments are closed.