By Το 1963 ανέβηκε στο θέατρο «Κοτοπούλη-Rex» η θεατρική παράσταση «Η γειτονιά των αγγέλων» σε σενάριο και σκηνοθεσία του Ιάκωβου Καμπανέλλη* και μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Ο Νίκος Κούρκουλος και η Τζένη Καρέζη μαζί με μία πλειάδα σπουδαίων ηθοποιών ήταν στους βασικούς ρόλους. Η παράσταση έκανε μεγάλη επιτυχία, αλλά ακόμα μεγαλύτερη έκανε ο δίσκος που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά.
Τα τραγούδια της παράστασης (και φυσικά του δίσκου), όλα σε στίχους του Καμπανέλη, ήταν ένα κι ένα: «και δόξα τω θεώ», «από το παράθυρό σου», «το ψωμί είναι στο τραπέζι», «στρώσε το στρώμα σου για δυο». Στον δίσκο, αυτά τα τραγούδια τα ερμήνευσε ο Γιάννης Πουλόπουλος στην πρώτη δισκογραφική του δουλειά, ενώ στην παράσταση τα ερμήνευαν ο Κούρκουλος και ο Βαγγέλης Σειληνός (που έκανε την χορογραφία στην παράσταση). Η μεγάλη επιτυχία των τραγουδιών αυτών, πάντως έγινε όταν το 1974 τα περιέλαβε σε έναν δικό του δίσκο ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης.
Μπουζούκι έπαιζε ο Γιώργος Ζαμπέτας κι εδώ υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Καταρχήν πως τα ορχηστρικά θέματα του δίσκου έχουν γνωρίσει άπειρες εκτελέσεις. Ένα από αυτά είναι το καταπληκτικό «Χαρταετοί», όπου ο Ζαμπέτας πραγματικά «κεντάει». Κατά δεύτερον πως η είσοδος στο τραγούδι «στρώσε το στρώμα σου» είχε μέσα του το θέμα που έφερε τον Ζορμπά. Όποιος το φέρει στο μυαλό του, το καταλαβαίνει. Στην πραγματικότητα, ο «Χορός του Ζορμπά» γεννήθηκε από την συνένωση της εισαγωγής του «Στρώσε το στρώμα σου» με τον «Κρητικό χορό».
Το τραγούδι έχεις επίσης μία στροφή ακόμη που δεν χώρεσε στον δίσκο. Η τρίτη στροφή έλεγε:
“Μέσα στις ίδιες γειτονιές
έρημος ζητιανεύω
ό,τι μαζί σού σκόρπισα
γυρνώ και το γυρεύω”
O δίσκος, πάντως, κυκλοφόρησε χωρίς το όνομα του Ζαμπέτα στο εξώφυλλο, κάτι που στεναχώρησε ιδιαίτερα το λαϊκό συνθέτη και χάλασε την σχέση του με τον Μίκη.
*Ο Καμπανέλλης (που μετακόμισε στην γειτονιά των αγγέλων σαν σήμερα το 2011) είναι μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του μεταπολεμικού θεάτρου –για πολλούς είναι ο γεννήτοράς του. Και μόνο για το «Μεγάλο μας Τσίρκο» θα ήταν αρκετό να περάσει στην αθανασία, ωστόσο για τους ανθρώπους της τέχνης το έργο σταθμός θεωρείται «Η αυλή των θαυμάτων», όπου περιγράφει τα κοινωνικά δρώμενα στην μεταπολεμική Ελλάδα και το πώς επηρέασαν τη ζωή των ανθρώπων.
Πολύ σημαντική είναι επίσης η δουλειά του ως σεναριογράφου, η οποία άσκησε τεράστια επίδραση στους σύγχρονους και τους μεταγενέστερούς του. Έγραψε τα σενάρια σε πολλές ταινίες σταθμούς του ελληνικού κινηματογράφου («Στέλλα» του Μ. Κακογιάννη, «Δράκος» του Ν. Κούνδουρου, «Η Αρπαγή της Περσεφόνης» του Γ. Γρηγορίου).
Comments