By 
Ήταν 17 Ιουνίου 1527 όταν ένας στόλος πέντε πλοίων με 600 άντρες έφυγε από το ισπανικό λιμάνι Sanlucar de Barrameda σε ένα ταξίδι για να κατακτήσει τη γη από τη σημερινή Φλόριντα προς τα δυτικά. Ο επικεφαλής της αποστολής ήταν ο conquistador Panfilo de Narvaez. Μετά από στάσεις στο Σάντο Ντομίνγκο και την Κούβα, ο Narvaez έφυγε από την Κούβα τον Φεβρουάριο με πέντε πλοία και 400 άνδρες για να φθάσει στην περιοχή που είναι τώρα ο κόλπος του Τάμπα.
Μεταξύ των ανθρώπων που έφθασαν στη Φλώριδα στις 14 Απριλίου 1528, ήταν Έλληνας που εμφανίστηκε αργότερα στην περιγραφή της αποστολής που έγραψε ο Alvar Nunez Cabeza de Vaca. Ο Θεόδωρος Γκρίιγκο δεν ήταν μόνο μέρος του συγκροτήματος – έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο στις μεταγενέστερες εξελίξεις.
Το πραγματικό του όνομα ήταν ο Doroteo Teodoro, αλλά ο ίδιος χαρακτηριζόταν ποικιλοτρόπως ως «Don Teodoro» και επίσης ως «Έλληνας Χριστιανός» στο βιβλίο «Relacion», που γράφτηκε από την Cabeza de Vaca. Το βιβλίο που περιγράφει τη δραστηριότητα της ομάδας εκδόθηκε το 1542 και επανεκδόθηκε το 1555.
Σε ένα σημείο, οι Ισπανοί κατακτητές σκότωσαν τη μητέρα του τοπικού αρχηγού των Ινδιάνων και έκοψαν τη μύτη του αρχηγού. Στη συνέχεια μετακόμισαν στη βόρεια Φλόριντα αναζητώντας το χρυσό για το οποίο είχαν μιλήσει οι ιθαγενείς. Ο Έλληνας ήταν μέρος της αποστολής που κινήθηκε προς βορρά προς αναζήτηση του χρυσού.
Μόλις πιο βόρεια, οι Ισπανοί παγιδεύτηκαν στα βουνά και δέχθηκαν επίθεση από τους ντόπιους. Οι κακουχίες, η πείνα και οι επιθέσεις των ντόπιων έφεραν τους εισβολείς να αποδεκατίζονται. Οι περισσότεροι από αυτούς σκοτώθηκαν και οι επιζώντες αναγκάστηκαν να φύγουν.
Ωστόσο, μια λύση προτάθηκε από τον Έλληνα.
Ο Griego έφτιαξε πέντε βάρκες από δέρμα, ξύλο και ρητίνη. Ακόμη και αν είχαμε μόνο έναν ξυλουργό, η δουλειά προχώρησε τόσο γρήγορα από τις 4 Αυγούστου, όταν άρχισε, μέχρι τις 20 Σεπτεμβρίου που τελείωσε.
Χρησιμοποιώντας τις αυτοσχέδιες βάρκες, οι Ισπανοί κατακτητές κατάφεραν να ξεφύγουν χρησιμοποιώντας τους παραπόταμους του μεγάλου ποταμού Μισισιπή.
Ένα μήνα αργότερα βγήκαν σε μια ακτογραμμή, πιθανότατα στον Κόλπο του Μεξικού, αλλά δεν είχαν ιδέα πού ήταν. Η ομάδα ήρθε σε επαφή με κάποιους ντόπιους που ήταν πρόθυμοι να τους προσφέρουν νερό και φαγητό. Ο Θεόδωρος, μαζί με έναν ναύτη, άφησε ένα από τα πλοία και τους ακολούθησε.
Οι ντόπιοι επέστρεψαν με το φαγητό και το νερό, αλλά χωρίς τον Θεόδωρο. Οι Ισπανοί προσπάθησαν να τον βρουν, αλλά ήταν ανεπιτυχώς. Αφού πέρασαν σχεδόν δέκα χρόνια περιπέτειας και εξερεύνησης των τεράστιων νέων εδαφών, επέστρεψαν στην Ισπανία το 1537.
Ένας αριθμός θρύλων δημιουργήθηκε για τον πονηρό Έλληνα. Οι Ισπανοί θεωρούσαν ότι η εξαφάνισή του ήταν απλώς πράξη ανυπακοής. Άλλοι πίστευαν ότι συμφιλιώθηκε με τους ντόπιους για να πάρει όλο τον χρυσό για τον εαυτό του.
Το 1540, ο Ισπανός ιστορικός Gonzalo Valdez πήγε στην περιοχή όπου ο Έλληνας είχε εξαφανιστεί και πραγματοποίησε λεπτομερή αναζήτηση για αυτόν. Οι ντόπιοι του είπαν ότι δύο χριστιανοί ζούσαν μαζί τους – αλλά σε κάποια στιγμή τους είχαν σκοτώσει.
Σύμφωνα με τον ιστορικό Covey, στρατιώτες που εξερευνούσαν τη γη με τον Hernando de Soto αντιμετώπισαν ιθαγενείς που δήλωσαν ότι θυμούνται τους Έλληνες, και μάλιστα έδειξαν ένα στιλέτο που του ανήκε. Οι ντόπιοι ισχυρίστηκαν επίσης ότι σκότωσαν τον griego. Ο Covey έχει υποθέσει ότι ο Θεόδωρος μπορεί να είχε βγει στην ξηρά, επειδή πίστευε ότι ήταν η καλύτερη του ευκαιρία να επιβιώσει.
Αν η ιστορία των ντόπιων ήταν αλήθεια, ο Θεόδωρος griego ήταν όχι μόνο ο πρώτος Έλληνας που έβαλε πόδι στην Αμερική – ήταν και ο πρώτος Έλληνας που είχε ζήσει με τους ντόπιους της ηπείρου.
Σήμερα, στην παραλία Clearwater της Φλόριντα υπάρχει ένα χάλκινο άγαλμα του γενναίου Θεόδωρου griego. Οι λέξεις στην παρακάτω πινακίδα αναφέρουν: “Η ιστορία των Ελλήνων (Ελλήνων) στην Αμερική ξεκινάει από εδώ”.
Comments