ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Αρχαίο Στάδιο της Σικυώνας: “Εκάβη” απο τον Πολιτιστικό Σύλλογο Λύσιππο 5 & 6/9

0

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ

Την τραγωδία του Ευριπίδη “Εκάβη” θα ανεβάσει ο Πολιτιστικός Σύλλογος Λύσιππος, για δύο θεατρικές παραστάσεις, στο Αρχαίο Στάδιο της Σικυώνας. Οι παραστάσεις που είναι σε σκηνοθεσία Παναγιώτη Μεγαρίτη, πρωτοτυπη μουσική Λουδοβίκου των Ανωγείων και χορογραφία της Έλενας Μιχαηλίδου θα γίνουν τo Σάββατο 5 και την Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου, στις 8:00 το βράδυ.

Μεγάλη η ευθύνη για όσα θα λάβουν χώρα σε έναν ξερό τόπο αποκαλύψεως, στο αρχαίο Στάδιο, εννοώ, που με πάθος και στοργή ήλθε στην επιφάνεια, στη ζώσα πραγματικότητα από το Σύλλογο Φίλων Γραμμάτων & Τεχνών «ο Λύσιππος». Αποδίδω αμέσως τα εύσημα στους υπευθύνους για την οκάθαρση που επέτυχαν – και του Σταδίου και της ίδιας της Ιστορίας.

Νοιώθουμε τυχεροί που θα ζήσουμε την μοναδική αυτή εμπειρία, να έπουμε δηλαδή την Ελλάδα να ξαναγεννιέται. Τι άλλο από αναγέννηση είναι η αποκάλυψη του Αρχαίου Σταδίου και η επαγόμενη συγκίνηση, μετά πό πάνω από 2.000 χρόνια.

Μπορεί να μην ακουστούν οι ιαχές και οι επευφημίες προς τους αρχαίους
αθλητές, θα ακουστεί όμως – και αυτό είναι ίσως υπέρτερο – ο αρχαίος τραγικός λόγος, ο σηματοδότης του πολιτισμού και της δημοκρατίας, εννοώ του νοήματος της ανθρώπινης ύπαρξης.

Η τραγωδία ξεκίνησε από τη μουσική και το χορό. Ο χορός, λέει ο ουκιανός, συμπίπτει με τη δημιουργία του παντός, και ανεφάνη με τον αρχαιότατο των
θεών, του έρωτα, είναι τα πρώτιστα εν τοις ανθρώποις.

Το σώμα δικαιώνεται, αποκτά νόημα, όταν αθλείται (ή παίζει, το ίδιο είναι),
όταν χορεύει και όταν ερωτοχτυπιέται. Τα αθλητικά αγωνίσματα και ο χορός είναι τα μόνα που μπορούν να λοιδορήσουν τη βαρύτητα· ίσως και να την νικάνε, ενίοτε. Θεωρούμε τους αθλητικούς αγώνες και τους πνευματικούς αγώνες υπερβατικές καταστάσεις, που μεταφέρουν τον άνθρωπο σε άλλα επίπεδα, εκεί όπου επικρατεί ο στοχασμός και μια απέραντη αγάπη προς το ανθρώπινο είδος.

Η αποκάλυψη του αρχαίου Σταδίου είναι έργο εθνικής αξίωσης – και καταξίωσης.

Η προσπάθεια αυτή, φιλοδοξούμε να προάξει εκτός από πολιτισμό, την ιστορική και εθνική ευθύνη. Είναι γνωστή εξάλλου η απέχθεια προς οτιδήποτε μεγάλο, που «ευδοκιμεί» στην ιεραρχία των εξουσιών – και ας μεγαλορρημονούν συχνά οι εκπρόσωποι της ότι ο πολιτισμός είναι η εθνική μας δύναμη. Νομίζω ωστόσο, ότι δεν αξίζει να μιλάμε για τους ανθρώπους της εξουσίας αλλά για τους ανθρώπους που – εμπράκτως – εκδηλώνουν την αγωνία τους και τον θαυμασμό τους για ό,τι εξυψώνει το είδος «άνθρωπος».

Σε τούτον τον όμορφο, πάντα ιερό, χώρο ζυγίζεται με αυτή την προσπάθεια το βάρος της ατομικής και συλλογικής ευθύνης. Ο λόγος του μεγάλου Ευριπίδη εκτός μαγεύει και προβληματίζει για την αποθηρίωση στην οποία οδηγείται πλειστάκις ο άνθρωπος καθώς και για τη σχετικότητα των καταστάσεων, πόσο εύθραυστες είναι, πως απ’ το μεγαλείο η Εκάβη καταντά στην εξαθλίωση.

Η παράσταση αυτή είναι δυνατόν ν’αποτελέσει το εφαλτήριο για το πως ένα τοπικό γεγονός μπορεί να γίνει κύρηκας πολιτισμού. Αυτό απαιτεί μια συνέχεια – και μια συνέπεια, τουλάχιστον από εκείνους που δονούνται από το ρίγος του φωτός του Κορινθιακού κόλπου, κατ’ αρχάς, και από τα αστραποβολήματα του πνεύματος και του σώματος γενικότερα.

Να μην κουράζω. Ευχόμαστε να ξαναβρεθούμε ως θεατές και αθλητικών αγώνων, όσο είναι εφικτό να γίνουν, μετά την πλήρη αποκάλυψη και αποκατάσταση του αρχαιου σταδίου. Το αεράκι της αρετής αναζητείται. Ζητούμενο είναι η πνοή του πνεύματος. Το πνεύμα πνοή είναι – εξ υπαρχής.

Να ξαναφυσήξει το αεράκι στα μυαλά όλων – αυτό, να επανεμφανιστεί το πάθος για ελευθερία – αλλά και: η ελευθερία του πάθους, του χορού, της άθλησης, της δημιουργίας. Ίσως τότε ν’ αγαπήσουμε την ύλη – και την εποχή μας. Ίσως να ανακαλύψουμε τους εαυτούς μας

8eCUgvCwsa

Οι οθόνες «σκοτώνουν» τις σχολικές επιδόσεις των μαθητών – Τι λέει νέα μελέτη

Previous article

Τρομερή μάχη ανάμεσα σε κόμπρα και μαγκούστα στην Ινδία

Next article

You may also like

Comments

Comments are closed.