Στις 10 Δεκεμβρίου 1963 απονέμεται στον Γιώργο Σεφέρη το Νόμπελ Λογοτεχνίας στην Στοκχόλμη από τον βασιλιά της Σουηδίας Γουσταύο. Ο Σεφέρης ήταν υποψήφιος για το βραβείο άλλες δυο φορές· το 1955 και το 1961 και υπήρξε ο πρώτος Έλληνας που βραβεύτηκε, ενώ στο παρελθόν ήταν υποψήφιοι ο Νίκος Καζαντζάκης και ο Άγγελος Σικελιανός. Ο Σεφέρης κέρδισε το Νόμπελ «για το υπέροχο λυρικό ύφος του, που είναι εμπνευσμένο από ένα βαθύ αίσθημα για το ελληνικό πολιτιστικό ιδεώδες». Αξίζει να σημειωθεί πως «αντίπαλοί» του εκείνη τη χρονιά ήταν ο Ιρλανδός θεατρικός – και όχι μόνο – συγγραφέας Σάμουελ Μπέκεττ, ο Χιλιανός ποιητής Πάμπλο Νερούντα, ο Δανός συγγραφέας Άξελ Σαντεμόζε, ο Αγγλοαμερικανός ποιητής Γ. Χ. Όντεν και ο Ιάπωνας συγγραφέας Γιούκιο Μίσιμα.
Ένα χρόνο αργότερα, στις 10 Δεκεμβρίου 1964, ο μεγάλος Γάλλος υπαρξιστής φιλόσοφος Ζαν – Πωλ Σαρτρ, υποστηρικτής ενός νέου ουμανισμού και ενός κόσμου χωρίς την ανάγκη κάποιου θεού, κάποιας μοίρας που καθορίζει τη ζωή του ανθρώπου, θα αρνηθεί το Νόμπελ Λογοτεχνίας, υποστηρίζοντας πως του απονέμεται λόγω της αντίθεσης του έργου του με τα αντικομμουνιστικά καθεστώτα, κάτι που όπως υποστήριξε θα μείωνε το γόητρο της συγγραφικής του δουλειάς.
Comments