Οι 100 εθελοντές από την Αϊτή που ήρθαν να πολεμήσουν στην επανάσταση του 1821 και πέθαναν στο ταξίδι

Το 1821 η εξέγερση των Ελλήνων κατά του τουρκικού ζυγού. αρχικά
δεν ενθουσίασε τους Ευρωπαίους.
Μια ενδεχόμενη διάλυση της αυτοκρατορίας των Τούρκων, θα ανέτρεπε
ριζικά την κατάσταση στην Ευρώπη.

Για τους λόγους αυτούς, αλλά και για να εξυπηρετήσουν η κάθε µια τα
δικά της συμφέροντα, οι δυνάμεις της Ευρώπης δεν αναγνώρισαν την
ελληνική επανάσταση.
Η αναγνώριση ήρθε από το Χαΐτιον, τη σηµερινή Αϊτή.
Η πρώτη χώρα που αναγνώρισε επίσηµα την επανάσταση των Ελλήνων
και τη διεκδίκηση της ελευθερίας τους, ήταν η Αϊτή, που τότε
ονομαζόταν στα ελληνικά Χαΐτιον.

Η Αϊτή ήταν µια ανεξάρτητη, αλλά πολύ φτωχή χώρα προϊόν της
Γαλλικής Επανάστασης.
Ο Αδαμάντιος Κοραής μαζί µε άλλους επιφανείς Έλληνες, είχε γράψει
µια επιστολή στον τότε πρόεδρο της Αϊτής, Ζαν Πιερ Μπουαγιέ, στην
οποία ζητούσαν βοήθεια για την επανάσταση.
Ο Αἴτινὸς πρόεδρος απάντησε µε µια επιστολή, στην οποία έλεγε ότι η
χώρα του ήταν πολύ φτωχή και δεν είχε ολοκληρώσει τον αγώνα της
εναντίον των Γάλλων αποικιοκρατὠν.

Έτσι, δεν ήταν σε θέση να ενισχύσει οικονομικά την Ελλάδα.
Αναγνώριζε όμως το δικαίωµα των Ελλήνων για αυτοδιάθεση και
μιλούσε µε θερμά λόγια για την επανάσταση.

“Με μεγάλο ενθουσιασμό μάθαμε ότι η Ελλάδα αναγκάστηκε τελικά να
αρπάξει τα όπλα, για να αποκτήσει την ελευθερία της και τη θέση που
της ανήκει ανάμεσα στα κράτη. Πολίτες, μεταφέρετε στους
συμπατριώτες σας τις θερµότερες ευχές για απελευθέρωση που σας
στέλνει ο λαός της Αϊτής”, έγραφε μεταξύ άλλων ο Ζαν Πιερ Μπουαγιέ.
Συμβολικά, η Αϊτή έστειλε στους Έλληνες 45 τόνους καφέ προς πώληση,
για να αγοραστούν καριοφίλια και άλλα πολεμοφόδια, αλλά και 100
Αἴτινούς εθελοντές, που πέθαναν όλοι κατά τη διάρκεια του ταξιδιού προς την Ελλάδα.

Η επιστολή του προέδρου της Αϊτής προς τους Έλληνες, διασώθηκε, σε
ελληνική μετάφραση, στο «Δοκίµιον ιστορικόν περί της Ελληνικής
Επαναστάσεως» του φιλικού και αγωνιστή του “21, Ιωάννου Φιλήµονος:
Ζαν Πιερ Μπουαγιέ, πρόεδρος του Χαϊτίου ,προς τους Πολίτας της
Ελλάδος Α. Κοραήν, κ. Πολυχρονιάδην, Α. Βογορίδην και Κ. Κλωνάρην.
Ἔις στα Παρίσια
Πριν ἡ δεχθώμεν την επιστολή υμών σημειουμένην εκ Παρισίων τη 20η
παρελθόντος Αυγούστου ἐφθασεν ενταύθα ῃ εἰδῃσις τῃς επαναστάσεως των
συμπολιτών υμών κατά του δεσποτισμού, του επί τρεις περίπου
διαρκέσαντος εκατονταετηρίδας. Μετᾶ μεγάλου ενθουσιασμού εμάθομεν ὅτι
η Ελλάς αναγκασθείσα τέλος πάντων εδράξατο των ὅπλων ἵνα κτήσηται της
ελευθερίαν αυτής και την θέσιν ήν μεταξύ των εθνών του κόσμου κατείχε.
Μία τόσον ωραία και τόσον νόμιμος υπόθεσις και προ πάντων αι
συνοδεύσασαι ταύτῃν πρώται επιτυχία, ουκ εισίν αδιάφοροι τοις Χαϊτίοις
οίτινες ως οι Ελληνες επί πολύν καιρόν ἐκλινον τον αυχένα υπό ζυγόν
επονείδιστον και διᾶ των αλύσεων αυτών συνέτριψαν την κεφαλήν της
τυραννίας.

Ευχηθέντες προς τον ουρανόν όπως υπερασπισθή τους απογόνους του
Λεωνίδου, εσκέφθηµεν ἵνα συντρέξωµεν τας γενναίας δυνάμεις τούτων ει
µῃ διά στρατευμάτων και πολεμοφοδίων, τουλάχιστον διά χρημάτων, ως
χρησίµων εσοµένων διά προμήθειαν ὁπλων ὧν έχετε ανάγκην, Συμβεβηκότα
όμως, επιβαλόντα τῃ πατρίδι ημών μεγάλην ανάγκην επησχόλησαν ὅλον το
χρηματικόν, εξ οὐ η Διοίκησις αδύνατο καταβάλει µέρος. Σήµερον ἔτι η
επανάστασις η κατά το αναταλικόν µέρος της νήσου επικρατούσα, υπάρχει
νέον προς την εκτέλεσιν αυτού του σκοπού κώλυμα. Επειδή το µέρος όπερ
ηνώθη µετά της Δημοκρατίας, ἧς προεδρεύω, υπάρχει εν µεγίστῃ ενδεία και
προκαλεί δικαίως μεγάλην του ταμείου ημών την δαπάνην Εάν ὅ’ επέλθωσι
κατάλληλοι, ως επιθυμούμεν αι περιστάσεις, τότε βοηθήσωμεν προς τιμήν
ημών τοις τεκνοις τῃς Ελλάδος, όσον δυνηθώμεν
Πολίται, διερμηνεύσατε προς τους συμπατριώτας υμών τας θερµοτέρας
ευχάς, ἃς λαός του Χαϊτίου αναπέµπει υπέρ της ελευθερώσεως αυτών. Οι
μεταγενέστεροι Ελληνες ελπίζουσιν εν τη αναγεννωμένῃ ιστορία τούτων ἄξια
της Σαλαμίνος τρόπαια. Είθε παρόμοιοι τοις προγόνοις αυτών
αποδεκνυόµενοι και υπό των διαταγὠν του Μιλτιάδου διευθυνόµενοι.
δυνηθώσιν εν τοις πεδίοις του νέου Μαραθώνος τον θρίαµβον της ιεράς
υποθέσεως ἦν επεχείρησαν υπέρ των δικαιωμάτων αυτών της θρησκείας
και της πατρίδος. Είθε, τέλῶς, διά των φρονίµων διατάξεων αυτών
μνημονευθώσιν εν τῃ ιστορία οι κληρονόμοι της καρτερίας και των αρετών
των προγόνων
Τη 15η ἰανουαρίου 1825 και 19ης της Ανεξαρτησίας