Κινδυνεύει από την διάβρωση ο Πευκιάς Ξυλοκάστρου – ποια είναι η ιστορία του

Οι διαβρώσεις στη νότια ακτογραμμή του κορινθιακού κόλπου αποτελούν ένα σημαντικό -ίσως το πιο σημαντικό- περιβαλλοντικό πρόβλημα. Εδώ και πολλά χρόνια επιχειρούνται παρεμβάσεις, οι οποίες, δυστυχώς, έχουν τοπικό χαρακτήρα ή διαχειρίζονται απλώς συγκεκριμένα προβλήματα. Έτσι, όλοι περιμένουμε την κατάληξη της ολιστικής μελέτης για όλη την ακτογραμμή, που έχει αναλάβει το Πανεπιστήμιο Πατρών, και ελπίζεται ότι θα δώσει οριστική λύση.

Το τελευταίο διάστημα παρατηρήθηκε ότι το εκτεταμένο και επιδεινούμενο αυτό πρόβλημα επηρεάζει πλέον και το παραθαλάσσιο δάσος του Πευκιά, στο Ξυλόκαστρο, ένα από τα 19 χαρακτηρισμένα ως “αισθητικά” δάση της Ελλάδας.

Η εξέλιξη αυτή αποτέλεσε το κύριο αντικείμενο συζήτησης στη συνάντηση που είχε στην Τρίπολη τον Μάιο του 2020 ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου Παναγιώτης Νίκας με τον δήμαρχο Ξυλoκάστρου – Ευρωστίνης Βλάση Τσιώτο.

“Υπάρχει πλέον μεγάλο ζήτημα με το παραθαλάσσιο δάσος του Πευκιά, καθώς υποχωρούν λόγω της διάβρωσης, μονοπάτια, πεζόδρομοι και άλλοι διαμορφωμένοι χώροι μέσα στο εν λόγω δάσος” είχε τονίσει τότε ο περιφερειάρχης, προσθέτοντας ότι συμφώνησε με τον δήμαρχο να προχωρήσει άμεσα η προμελέτη που θα αναδείξει το μέγεθος του προβλήματος, ώστε να ακολουθήσει η οριστική μελέτη για την αντιμετώπισή του.

Ο Πευκιάς και η ιστορία του

Το Δάσος του Πευκιά δημιουργήθηκε για λόγους αισθητικής, (καθώς έχουν φυτευτεί και μη αυτόχθονα είδη), ωστόσο, θεωρείται και φυσικής προέλευσης. Έχει μήκος 1760μ. και πλάτος από 80 έως 220μ. ενώ καλύπτει συνολική έκταση 243,5 στρεμμάτων. Η ηλικία του υπολογίζεται στα 140 έτη.

Χαρακτηρίστηκε “Δάσος” το 1926 και “Αισθητικό Δάσος” το 1974. Διακρίνεται για την ομορφιά του και είναι γνωστό ότι ο ποιητής Κώστας Καρυωτάκης αναφερόταν στο συγκεκριμένο δάσος στο στίχο του “το πράσινο ακρογιάλι της πατρίδας” (ποίημα Ύπνος της συλλογής “Νηπενθή”, ακούστε το εδώ με την φωνή του Δημήτρη Χορν). Αν και δεν καταγόταν από την περιοχή, εδώ ήταν η μόνιμη κατοικία του παππού του.

Το δάσος υπήρξε πηγή έμπνευσης και για τον Άγγελο Σικελιανό, ο οποίος είχε χτίσει στο ένα άκρο του εξοχική κατοικία, η οποία διασώζεται ως σήμερα. Η κατασκευή της βίλας που σχεδίασε ο ίδιος ο ποιητής, ολοκληρώθηκε το 1916, όπου μαζί με την αμερικανίδα πρώτη του σύζυγο, Έυα Πάλμερ, φιλοξένησαν σημαντικές προσωπικότητες της εποχής, όπως ο Κωστής Παλαμάς, ο Κώστας Καρυωτάκης και ο Νίκος Καζαντζάκης. 

Το χαρακτηριστικότερο δέντρο του δάσους είναι η χαλέπιος πεύκη, απαντώνται ωστόσο 83 είδη φυτών, όπως σχίνος, μυρτιά, λυγαριά, πρίνος, αρμυρίκι, μοσχοϊτιά, ασπάλαθος, ράμνος, κουκουναριά, κυπαρίσσι, κουτσουπιά, χαρουπιά, φοινικικός κέδρος, κουμαριά, πικροδάφνη, πλάτανος, μηδική, αγριελιά, δάφνη απόλλωνος, ευκάλυπτος, τραχεία πεύκη, θαλάσσια πεύκη, γλαυκό κυπαρίσσι, αγγελική, κυανόφυλλη ακακία, αλπίζια. Κάποια από τα είδη αυτά φυτεύτηκαν σε διαφορετικές περιόδους.

Διαθέτει δίκτυο μονοπατιών, που καθιστά ιδιαίτερα ευχάριστη και εύκολη την πεζοπορία, ενώ φιλοξενεί και τρία αναψυκτήρια, το μεγαλύτερο και πληρέστερο εκ των οποίων ανήκει στον Ε.Ο.Τ. (Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού). Διαθέτει επίσης υποδομές ύδρευσης και πυρόσβεσης (πυροσβεστικοί κρουνοί).