By 
Εκατό χρόνια λειτουργίας γιορτάζει φέτος το 2ο δημοτικό σχολείο Κορίνθου. Ένα από τα σχολεία – σύμβολα της Κορίνθου με μεγάλη ιστορία, την οποία θα διηγηθούμε παρακάτω.
Αυτό που πρέπει να πούμε είναι ότι κατά το σχολικό έτος 2012-13, η φιλόπονη δασκάλα της πέμπτης Δημοτικού Μαρία Ντρέλια και ο εμπνευσμένος διευθυντής του σχολείου Αλέξανδρος Αντωνίου σκέφτηκαν να φτιάξουν ένα λεύκωμα στο πλαίσιο του μαθήματος της “Ευέλικτης Ζώνης”. Και το λεύκωμα το έφτιαξαν με την δουλειά τους κάποιοι απο εκείνους τους μαθητές της πέμπτης δημοτικού που σήμερα είναι -για δες- …φοιτητές!
Στο λεύκωμα, που έγινε με πολύ κόπο, παρουσιάστηκαν ιστορικές φωτογραφίες από την δεκαετία του 1930 και μετά, ενώ αποτυπώθηκαν δεκάδες ομαδικές σχολικές φωτογραφίες και εκατοντάδες σημερινοί πολίτες με άσπρα μαλλιά, ανακάλυψαν τον μαθητή και θυμήθηκαν τον συμμαθητή και τον Δάσκαλο.
Με αφορμή τα 100 χρόνια από την ίδρυση του σχολείου το Korinthia.net.gr παρουσιάζει το λεύκωμα σε μορφή pdf και καλεί, όσους πέρασαν από τα θρανία του, να θυμηθούν τις στιγμές που έζησαν εκεί με τους συμμαθητές τους.
Το 2ο Δημοτικό Σχολείο Κορίνθου ιδρύθηκε στις 15 Απριλίου 1922, ως διτάξιο σχολείο. Αργότερα, με διατάγματα, προήχθη σε τριτάξιο στις 19 Ιουλίου 1929, σε τετρατάξιο (στις 14 Αυγούστου 1930), σε πεντατάξιο (στις 22 Οκτωβρίου 1932) και σε εξατάξιο (στις 5 Ιανουαρίου 1935).
Το διδακτήριο, πριν από τον σεισμό του 1928, είχε ανοικοδομηθεί με δαπάνη του Σωτήριου Κροκιδά, σε οικόπεδο που κατά ένα μέρος είχε δωρηθεί από τον ίδιο, γι’ αυτό και πολλοί το αναφέρουν ως «Κροκίδειον Δημοτικό Σχολείο Κορίνθου».
Το μετά του σεισμού διδακτήριο ανεγέρθη με δαπάνη του Οργανισμού Σεισμοπαθών, το έτος 1935. Η έκταση του οικοπέδου – δωρεά κατά το μεγαλύτερο μέρος από τον Σωτήρη Κροκιδά και το υπόλοιπο από τους κατοίκους- ανέρχεται στα επτά περίπου στρέμματα. Τα τρία απ’ αυτά χρησιμοποιούνταν αρχικά, ως σχολικός κήπος και δενδρόκηπος.
(Τα παραπάνω αποτελούν σημειώσεις του Ιωάννη Ρεκλείτη).
Στον προαύλειο χώρο του σχολείου, μετά τον καταστρεπτικό σεισμό του 1928, τοποθετήθηκαν
παράγκες στην πλευρά της Κολοκοτρώνη και της Πηγάσου. Είχαν στηθεί στη νότια πλευρά του
σχολείου, εκεί που σήμερα είναι τα πεύκα. Μία απ’ αυτές χρησιμοποιούνταν σαν τραπεζαρία , όπου
δίνονταν μαθητικό συσσίτιο και κάποια άλλη στέγαζε το νηπιαγωγείο. Το συσσίτιο λειτούργησε από
το 1947 μέχρι και τη λήξη του σχολικού έτους 1951- 1952 για τους άπορους μαθητές του σχολείου.
Οι παράγκες κάηκαν το 1938. Λέγεται ότι τη φωτιά έβαλε ένας μαθητής, αλλά στη συνέχεια ξαναστήθηκαν. Στη διάρκεια της Κατοχής το κτήριο είχε επιταχθεί και στεγάζονταν Γερμανοί.
(Τα παραπάνω αποτελούν σημειώσεις Γεώργιου Θεοδοσίου).
Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, στο σχολείο είχαν στρατοπεδεύσει αρχικά Ιταλοί και στη συνέχεια Γερμανοί στρατιώτες. Κάποιος Γερμανός στρατιώτης πήρε τη σημαία του σχολείου, μεταξωτή και κροσσωτή, για ενθύμιο. Σκοτώθηκε, όμως, κατά την αποχώρηση των Γερμανών στον Ισθμό της Κορίνθου και τη σημαία βρήκε στο σακίδιό του ένα Άγγλος αλεξιπτωτιστής, ο οποίος την κράτησε σαν αναμνηστικό από τον πόλεμο και την Ελλάδα.
Ο στρατιώτης επέστρεψε σώος στην πατρίδα του και κράτησε τη σημαία για πολλά χρόνια, σχεδόν μέχρι τα γεράματά του. Κάποια στιγμή αποφάσισε να την επιστρέψει και την παρέδωσε στην ελληνική πρεσβεία μαζί με ένα γράμμα που ανέφερε την ιστορία της. Η Πρεσβεία την έστειλε στο Υπουργείο Εξωτερικών και αυτό με τη σειρά του στη Νομαρχία Κορινθίας.
Η Νομαρχία θέλησε να την παραδώσει στο σχολείο με επισημότητα και σχετική τελετή, αλλά μεσολάβησε η περίοδος της δικτατορίας και η παράδοση αναβλήθηκε. Όταν διευθυντής έγινε ο Γιώργος Θεοδοσίου ανακίνησε το θέμα και μετά από αρκετό χρόνο η σημαία βρέθηκε και επιστράφηκε, όχι όμως και το γράμμα.
Σήμερα η σημαία, τοποθετημένη σε κορνίζα, βρίσκεται σε περίοπτη θέση στο γραφείο των δασκάλων, ενω πριν απο μερικά χρόνια, στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου οδήγησε τους μαθητές του σχολείου…
Comments