By 
Λίστα με ονόματα –στην πλειοψηφία τους πολιτικά, χωρίς να λείπουν εκπλήξεις από τον επιχειρηματικό και δημοσιογραφικό χώρο- που αποτέλεσαν στόχους παρακολούθησης για την κυβέρνηση δημοσιεύει η εφημερίδα Documento, επικαλούμενη «πηγές πέραν πάσης αμφιβολίας» και προσθέτοντας ότι δεν είναι το μοναδικό αποδεικτικό στοιχείο που διαθέτει.
Αρκετά από τα τρανταχτά ονόματα που περιλαμβάνονται σε αυτή όντως προκαλούν τεράστια έκπληξη και είναι δύσκολο να κατανοηθεί η σκοπιμότητα της «στοχοποίησής» τους, με τις πρώτες σεισμικές δονήσεις να καταγράφονται ήδη στο πολιτικό σύστημα και το σοβαρό ζήτημα των υποκλοπών να ξανανοίγει διάπλατα, με την Αντιπολίτευση να το συνδέει άμεσα και με τις επικείμενες εκλογές.
Η διερεύνησή του, άλλωστε, που χαρακτηρίστηκε σε ότι αφορά κρίσιμες πτυχές από την… «επίκληση του απορρήτου» άφησε πολλά αναπάντητα ερωτήματα στην κοινή γνώμη, άποψη που συμμερίζεται απολύτως και η ερευνητική επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου (PEGA) που μελετά το θέμα, αλλά και ο διεθνής Τύπος που εξακολουθεί να φιλοξενεί άρθρα – κόλαφο για το ανεξιχνίαστο «ελληνικό Watergate» σκάνδαλο.
Όλα και όλοι συντείνουν στο ότι απαιτείται διερεύνηση της υπόθεσης σε βάθος με επεξεργασία όλων των διαθέσιμων στοιχείων και πληροφοριών και ουσιαστική συνεργασία μεταξύ των αρμόδιων εθνικών και ευρωπαϊκών Αρχών, ώστε να δοθούν πειστικές απαντήσεις και να ληφθούν αποτελεσματικά μέτρα.
Αντίθετα, η επίδειξη πολιτικής μικρότητας σε ανούσιες αντιπαραθέσεις, οι έμμεσες «διαψεύδεις» στοιχείων με την επίκληση του ήθους και των εμμονών του ενίοτε κομιστή των αποκαλυπτικών πληροφοριών, όπως βέβαια και η επίκληση ως αποδεικτικού στοιχείου ενοχής της ανύπαρκτης στο Δίκαιο «οικογενειακής ευθύνης» υποτιμούν τη νοημοσύνη των πολιτών, δηλητηριάζουν το πολιτικό κλίμα, και σίγουρα δεν συμβάλλουν καθόλου στη διαλεύκανση του κρίσιμου για τη Δημοκρατία και την κοινωνία ζητήματος.
«Αυτούς παρακολουθούσαν»
Στο πλαίσιο αυτό η λίστα που δημοσιεύει η εφημερίδα με πρωτοσέλιδο πηχυαίο τίτλο, σε κατάμαυρο φόντο: «Αυτούς παρακολουθούσε», και στην οποία φιλοξενούνται ονόματα πέραν πάσης υποψίας, σίγουρα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο έρευνας. 
Σύμφωνα με το δημοσίευμα τα πρόσωπα που περιλαμβάνονται στη λίστα, -την οποία μαζί με κρίσιμες πληροφορίες έδωσαν «δύο πρόσωπα που είχαν σημαντικό ρόλο στις παρακολουθήσεις και γνωρίζουν και τις μεθόδους και τον σχεδιασμό» – παρακολουθούνταν στο όνομα κομματικών, επιχειρηματικών και προσωπικών επιδιώξεων.
Για την ύπαρξη δε στον κατάλογο στενών συνεργατών του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και πρωτοκλασάτων υπουργών της κυβέρνησης αναφέρεται ότι πρόκειται για πρόσωπα που «είτε θεωρούνταν ‘’ανεπιθύμητοι’’ για τον πρωθυπουργό, είτε ‘’επικίνδυνοι’’ με τη συμπεριφορά τους», «υπουργοί που δεν ήταν ευθυγραμμισμένοι ή άλλοι που θεωρούνταν απρόβλεπτοι», «’’ανήσυχοι και ύποπτοι’’ για σχέσεις με επιχειρηματίες ή άλλα κόμματα».
Την παρουσία στη λίστα λιγότερο γνωστών επιχειρηματιών και παραγόντων αποδίδει στην προσπάθεια παρακολούθησης επιχειρηματιών του βεληνεκούς του Βαγγέλη Μαρινάκη ή του Γιάννη Βαρδινογιάννη μέσω παγίδευσης στενών συνεργατών τους.
Σε ότι αφορά μάλιστα την έμμεση παρακολούθηση του Βάγγέλη Μαρινάκη μέσω του Θόδωρου Καρυπίδη, επιχειρηματία και προέδρου της ΠΑΕ Άρης, η εφημερίδα κάνει λόγο για αδιαμφισβήτητες αποδείξεις. Παραθέτει στοιχεία από τα οποία φαίνεται ο Θεόδωρος Καρυπίδης να έχει όντως διαπιστώσει την παρακολούθησή του, αφού στο τηλέφωνό του έχουν εντοπιστεί τουλάχιστον τέσσερα κακόβουλα μηνύματα. Το ένα μάλιστα είναι το ίδιο που είχαν λάβει ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο Χρήστος Σπίρτζης και ο Θανάσης Κουκάκης, για τους οποίους έχει αποδειχθεί από τους αρμόδιους φορείς ότι είχαν πέσει θύμα υποκλοπών.
Σύμφωνα πάντα με τους γνωρίζοντες, που επικαλείται, η μέθοδος της έμμεσης παρακολούθησης μέσω στενών συνεργατών επιλεγόταν προκειμένου να παρακαμφθεί ο κίνδυνος εντοπισμού του κακόβουλου λογισμικού λόγω καχυποψίας ή ελέγχου από τον «στόχο». Τέτοια παρακολούθηση «υπήρξε για τον επιχειρηματία Βαγγέλη Μαρινάκη, μέσω παρακολούθησης των τηλεφώνων του φίλου του επιχειρηματία Θόδωρου Καρυπίδη και του δημοσιογράφου Γιάννη Κουρτάκη» αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Σε ότι αφορά το ποιος έδινε τις εντολές, σύμφωνα με τις πηγές της εφημερίδας, η ανάθεση των παρακολουθήσεων γινόταν απευθείας στην ΕΥΠ, την πολιτική ευθύνη της οποίας είχε ο πρωθυπουργός. Αρχικά αναλάμβανε η ΕΥΠ και στη συνέχεια το Predator, καθώς «η έρευνα συντείνει στο δεδομένο ότι ΕΥΠ και Predator ήταν σε συνεργασία και αλληλοσυμπλήρωση, με καθοδήγηση από κοινό κέντρο».
Comments