By 
Τον Μάρτιο του 1987 μια νεαρή κοπέλα με το όνομα Ιωάννα Παναγοπούλου αποφασίζει να κάνει κάτι που –τότε- λίγα κορίτσια θα σκέφτονταν να κάνουν. Εντάσσεται στο Αστυνομικό Σώμα και –όπως λένε και οι κινέζοι- κάνει το πρώτο βήμα για ένα μεγάλο ταξίδι, που την πέρασε από πολλά κύματα μέχρι να την φέρει, πριν από μερικές ημέρες, στην Κόρινθο, ως την νέα Αστυνομική Διευθύντρια.
Δεν ξέρουμε πως ήταν η νεαρή κοπέλα του 1987, σήμερα, όμως, η Ταξίαρχος είναι μια ευγενική, ήρεμη φυσιογνωμία, η οποία θα μπορούσε να είναι διευθύντρια σε μια οποιαδήποτε άλλη υπηρεσία και να κάνει μια οποιαδήποτε άλλη δουλειά. Είπα δουλειά;
«Όταν αποφάσισα να μπω στην Αστυνομία, στην αρχή το είδα σαν επάγγελμα. Αλλά στην συνέχεια διαπίστωσα ότι ήταν ένα λειτούργημα. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό για πολλούς, γιατί αυτή η λέξη έχει γίνει «καραμέλα». Όμως, αυτή είναι η αλήθεια. Γιατί το να στέκεσαι δίπλα στον άνθρωπο, να προσπαθείς να τον προστατέψεις σε μια στιγμή κινδύνου, να τον κάνεις να νιώσει ασφαλής είναι σπουδαίο πράγμα. Ξεπερνά τα όρια μιας απλής, επαγγελματικής υποχρέωσης…».
Η Αχαΐα ήταν η γενέθλιος γη κι αν εξαιρέσει κανείς μία έξοδο στην ακριτική Κομοτηνή και άλλη μία στην γειτονική Ζάκυνθο, όλη η διαδρομή της κύλησε εκεί, στον τόπο της: «Αυτό έχει τα πλεονεκτήματά του και τα μειονεκτήματά του. Από την μια μεριά γνωρίζεις τι συμβαίνει, πρόσωπα και καταστάσεις που λέμε. Ξέρεις ποιοι είναι οι έμποροι ναρκωτικών, ποιοι είναι οι απλοί χρήστες, ποιοι πουλάνε προστασία. Αυτό κάνει πιο εύκολη την δουλειά σου. Από την άλλη, συναναστρέφεσαι συχνά με φίλους, συγγενείς, γνωστούς, που μπορεί να θέλουν μία χάρη ή να βρεθείς στην θέση να τους έχεις απέναντί σου κατηγορούμενους για κάτι. Αυτό την κάνει δύσκολη…».
Αν και δεν έχει συμπληρώσει ούτε μήνα από την ανάληψη των καθηκόντων της, η Ταξίαρχος έχει γνώση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο νομός Κορινθίας: «έχω ένα εξαιρετικό επιτελείο συνεργατών, με τους οποίους συνεργάζομαι πολύ καλά και με ενημερώνουν για όλα. Αλλά δεν σας κρύβω ότι ακόμα μαθαίνω. Από όσα έχω διαπιστώσει μέχρι τώρα, ο νομός Κορινθίας αντιμετωπίζει τα προβλήματα που έχει κάθε ελληνική περιφέρεια. Τα χαρακτηριστικά δηλαδή της λεγόμενης μικροεγκληματικότητας είναι ίδια. Κλοπές, διαρρήξεις και απάτες, είτε διαδικτυακές είτε με προσέγγιση. Επίσης και διακίνηση ναρκωτικών. Έχουμε αρκετά τέτοια περιστατικά. Όλα αυτά, σε έναν βαθμό οφείλονται και στον μεγάλο αριθμό ρομά, οι οποίοι διαβιούν στους καταυλισμούς στο νομό…».
Και ως αντιμετωπίζεται αυτό; «Με περισσότερες περιπολίες. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε, να φτιάξουμε ένα πρόγραμμα αυξημένων περιπολιών, ιδίως τις απογευματινές και νυχτερινές ώρες…».
Αυτό είναι και για την ίδια η βασική προτεραιότητα της διοίκησής της: «ενίσχυση των περιπολιών, όσο γίνεται περισσότερο. Ήδη τις έχουμε ενισχύσει στους δήμους Σικυωνίων και Βέλου Βόχας, ενισχύσαμε την ΟΠΚΕ, που είναι πολύ ικανή και αποτελεσματική ομάδα και μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά με την παρουσία της, στην αποτροπή των εγκληματικών πράξεων..»
Και με τι προσωπικό, άραγε; Οι συνδικαλιστές της ΕΛΑΣ στην Κορινθία συχνά διαμαρτύρονται για έλλειμμα σε έμψυχο δυναμικό: «Προσωπικό χρειάζεται πάντα περισσότερο. Αλλά το σημαντικό είναι να μάθουμε να διαχειριζόμαστε σωστά τις δυνάμεις που έχουμε. Πιστεύω ότι με σωστό προγραμματισμό, μπορούμε να καταφέρουμε να καλύψουμε τις ανάγκες που έχουμε σε ικανοποιητικό βαθμό…».
Από την μια μεριά είναι η απειλή της μικροεγκληματικότητας για τον πολίτη. Από την άλλη, όπως τις επισημαίνουμε, υπάρχει η καθημερινότητά του, σε μια δύσκολη κυκλοφοριακά πόλη, όπου ασυνείδητοι οδηγοί κάνουν ό,τι μπορούν για να σου κάνουν δύσκολη την ζωή:
«Λέτε για την τροχονόμευση, ε; Αυτό είναι πια ένα χαρακτηριστικό των μεγάλων πόλεων, το οποίο πρέπει να διαχειριστούμε με τρόπο που να δείχνει σεβασμό στα δικαιώματα των πεζών. Είναι απαράδεκτο δηλαδή να κλείνουν κάποιοι τις ράμπες και τις διαβάσεις των ΑΜΕΑ και θα είμαστε πολύ αυστηροί ως προς αυτό. Ήδη έχουμε ενεργοποιήσει το σύνολο των αστυνομικών δυνάμεων, όχι μόνο τους τροχονόμους, αλλά και τους υπηρετούντες στα αστυνομικά τμήματα και την ομάδα ΔΙΑΣ που έχει επιφορτιστεί με ανάλογα καθήκοντα. Αλλά τα αυτοκίνητα πλέον είναι πάρα πολλά, αυτό δεν λύνεται μόνο με αστυνόμευση, είναι πιο σύνθετο πρόβλημα και απαιτεί λύσεις πέρα από τα όρια της επιβολής, είναι και θέμα των υποδομών μιας πόλης. Πρέπει, ας πούμε να υπάρχουν πάρκινγκ…».
Η κυρία Παναγοπούλου διαδέχεται έναν καθ όλα άξιο αξιωματικό, τον Χαράλαμπο Τετράδη, ο οποίος κατάφερε να ανταποκριθεί με συνέπεια σε μια δύσκολη άσκηση ισορροπίας. Να διασφαλίσει το δικαίωμα των πολιτών στην ασφάλεια, χωρίς εκπτώσεις στον σεβασμό των δικαιωμάτων τους:
«Ο κ. Τετράδης ήταν ένας εξαίρετος αξιωματικός, συζητήσαμε αρκετά πράγματα υπηρεσιακού χαρακτήρα. Αλλά κυρίως μου είπε πως στην Διεύθυνση Αστυνομίας Κορινθίας υπάρχει ένα εξαιρετικό έμψυχο δυναμικό, από καλούς και αφοσιωμένους αστυνομικούς και αξιωματικούς, πάνω στο οποίο μπορώ να στηριχτώ. Και αυτό είναι κάτι που διαπιστώνω κι εγώ καθημερινά…».
Comments