Η Χορωδία Κορίνθου και ο αειθαλής μαέστρος της Αλέξανδρος Παπαγιαννόπουλος

Το όνομα του Αλέξανδρου Παπαγιαννόπουλου στους νεότερους ίσως να μην λέει και πολλά πράγματα. Οι παλαιότεροι όμως σίγουρα θυμούνται ότι πρόκειται για έναν από τους σημαντικότερους και πιο καταξιωμένους μαέστρους χορωδιών που ανέδειξε η Ελλάδα, έναν ιδιαίτερο άνθρωπο που ξεκίνησε από την αγαπημένη του Κόρινθο (όπου ζει ακόμα και σήμερα) και με τη μουσική του, με τις Χορωδίες της Κορίνθου και του ΟΤΕ Αθηνών ταξίδεψε παντού εκτός των ελληνικών συνόρων.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ο Αλέξανδρος Παπαγιαννόπουλος συνέβαλε τα μέγιστα ώστε να καθιερωθεί η χορωδιακή μουσική στην Ελλάδα. Και μόνο τα αναρίθμητα βραβεία που κοσμούν τη μακρόχρονη και λαμπρή καριέρα του αποτελούν αδιάψευστο μάρτυρα του ταλέντου και της προσφοράς του.

Ο Αλέξανδρος Παπαγιαννόπουλος γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου του 1932 στο Βέλο Κορινθίας. Η πρώτη του επαφή με τη μουσική ήταν στην εκκλησία του χωριού του, την Αγιά Μαρίνα. Από τότε το «μικρόβιο» της μουσικής μπήκε μέσα του και ο ίδιος προφανώς δεν έκανε τίποτα για να το αποβάλλει. Το άφησε να του καθοδηγεί τη ζωή.

Στις αρχές του 1944 η οικογένειά του μετακομίζει στην Κόρινθο και ένα χρόνο μετά, το 1945, θα ενταχθεί στη δύναμη του 3ου προσκοπικού συστήματος όπου άρχισε να διδάσκει πολλά τραγούδια και κυρίως το τραγούδι της «Φωτιάς». Από εκεί και πέρα άρχισαν όλα να παίρνουν τον δρόμο τους.

Το 1948 με βάση του καλλίφωνους προσκόπους και άλλους νέους τραγουδιστές δημιουργείται η Χορωδία της Κορίνθου ως καλλιτεχνικό σωματείο. Αναλογιστείτε μόνο πόσο δύσκολο είναι για εκείνη την εποχή, εν μέσω του Εμφυλίου πολέμου που μαινόταν, του γενικότερου ζόφου που κάλυπτε την ελληνική κοινωνία και μάλιστα σε μια επαρχιακή πόλη, να δημιουργείται ένα χορωδιακό σχήμα. Το πείσμα όμως του μαέστρου, που βρισκόταν τότε σε πολύ νεαρή ηλικία (δεν είχε καν κλείσει τα 17 του χρόνια), το ταλέντο και βέβαια η δίψα του για την Τέχνη απέδωσαν καρπούς.

Η Χορωδία σιγά σιγά θα καθιερωθεί στην πόλη, θα αντιμετωπίζεται ως θεσμός και χρόνο με το χρόνο η φήμη της, χάρη στην άοκνες και δημιουργικές προσπάθειες του μαέστρου της, θα εξαπλώνεται σε όλη την Ελλάδα αλλά και έξω από τα σύνορα αυτής.

Μεταξύ των πιο σημαντικών σταθμών στην ιστορία της Χορωδίας της Κορίνθου ήταν το Αρέτζο της Ιταλίας (1968), το Μοντρέ της Ελβετίας (1975), το Βουκουρέστι της Ρουμανίας (1976), το Μιλάνο της Ιταλίας (1982), η Βιέννη της Αυστρίας (1983), το Ντέμπρετσεν της Ουγγαρίας (1984), η Βενετία της Ιταλίας (1985), το Μπουένος Αϊρες της Αργεντινής (1991) στο πιο μακρινό ταξίδι που πραγματοποίησε ποτέ η Χορωδία, η Οδησσός της Ουκρανίας (1995) και τόσοι άλλοι.