Ενα κτίριο με πλούσια ιστορία συνδεδεμένη με την Έλλη Λαμπέτη, που έφυγε από τη ζωή το 1983. Εκεί, όπου έχει αφήσει την σφραγίδα της η σπουδαία Ελληνίδα ηθοποιός.
Μάλιστα απ’ έξω κοσμεί το οίκημα η λεπτεπίλεπτη, μαρμάρινη προτομή της. Το έργο που φιλοτέχνησε το 1999 ο γλύπτης Αναστάσιος Γκιόκας μετά από διαγωνισμό που προκήρυξε ο δήμος Αθηναίων στολίζει την είσοδο του ψηλοτάβανου νεοκλασικού αρχοντικού στο οποίο έζησε για πάρα πολλά χρόνια μία από τις σημαντικότερες ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου.
Η πολυμελής οικογένεια θα ζήσει στο μεγάλο νεοκλασικό που η Έλλη Λούκου (όπως ήταν το πραγματικό όνομα της) θα περάσει μεγάλο μέρος των νεανικών της χρόνων. Τα χρόνια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου κυλούν μέσα στους λευκούς τοίχους και τα ψηλά ταβάνια αυτού του σπιτιού.
Μέσα σε αυτό το αρχοντικό η Λαμπέτη θα βιώσει την απόρριψη μετά από τις εξετάσεις του Εθνικού, εκεί θα πάρει και την απόφαση της να αλλάξει το όνομά της. Τελικά το 1941, η μεγάλη ηθοποιός καταφέρνει να περάσει στη σχολή της Μαρίκας Κοτοπούλη. Δύο χρόνια αργότερα κάνει την πρώτη της θεατρική εμφάνιση και πολύ σύντομα εγκαταλείπει το πατρικό της.
Όταν ακόμα η Λαμπέτη ήταν στη ζωή, την δεκαετία του ’70 οι εφημερίδες της εποχής φιλοξενούσαν άρθρα για το σπίτι της οδού Δελφών, όπου η διάσημη ηθοποιός υποδεχόταν τους φίλους της και έκανε μεγάλες κοσμικές συγκεντρώσεις. Είχε εγκατασταθεί ξανά στο μεγάλο αρχοντικό, χρόνια μετά τον χωρισμό της από τον Δημήτρη Χορν, φτιάχνοντας εκεί τον προσωπικό παράδεισό της.
Τα ψηλοτάβανα δωμάτιά του είναι άνετα επιπλωμένα με ωραία παλιά πράγματα, αλλά και με μοντέρνους, αναπαυτικούς καναπέδες. Λέγεται ότι τα πάντα στο σπίτι αυτό ήταν εμπωτισμένα με την έντονη καλλιτεχνική προσωπικότητα, με μία νότα ελεγχρόμενου χάους (η Λαμπέτη ήταν ακατάστατη) και άκρατης δημιουργικότητας.
Στο σπίτι της οδού Δελφών, της Έλλης Λαμπέτη υπήρχε πάντα μια «επιμελημένη αταξία». Είναι η «φωλιά ενός ζωντανού ανθρώπου», που «όταν δεν παίζει πιάνο ή διαβάζει ή ακούει κλασική μουσική, τότε σκέπτεται πώς θα επιπλώσει και θα διακοσμήσει το εξοχικό της σπίτι στο Πήλιο» γράφει περιοδικό της εποχής.
Στη Δελφών, αυτή η επιμελημένη αταξία εκφράζεται, σύμφωνα με εκείνο το παλιό δημοσίευμα, «με εφημερίδες και περιοδικά στο πάτωμα, δύο πολυμεταχειρισμένα παπουτσάκια του χορού πάνω σε μια καρέκλα, σκόρπιες νότες πάνω στο πιάνο, ενθύμια από το θέατρο, ένα βάζο με φρέσκες τουλίπες της περασμένης εβδομάδας – άψυχα, άσχετα πράγματα που όμως αναδίνουν μια ζεστασιά και, παρόλο που είναι ακατάστατα, δημιουργούν την εντύπωση ενός περίεργου κράματος γαλλικής φινέτσας και εγγλέζικης αρχοντιάς».
Η μεταμόρφωσή του σε ξενοδοχείο
Την είδηση για τη μεταμόρφωσή του σε ξενοδοχείο την διαβάσαμε πριν από δύο περίπου χρόνια. Μάλιστα ο σχεδιασμός ήταν να ονομαστεί μετά την μετατροπή του σε Villa Lampeti, αποτείνοντας φόρο τιμής στην σπουδαία ηθοποιό.
Οι κληρονόμοι της Λαμπέτη όμως προσέφυγαν στην δικαιοσύνη προκειμένου να μη χρησιμοποιηθεί το επίθετό της για εμπορικούς σκοπούς. Έτσι το πολύ όμορφο ξενοδοχείο πήρε το όνομα Athens Flair, από το διάσημο περιοδικό Flair που εξέδωσε η θρυλική jet setter Fleur Cowles τη δεκαετία του 1950.
Το Athens Flair άνοιξε τις πύλες του ως ένα από τα πιο εμβληματικά κτίρια της πόλης, ένα διατηρητέο αρχιτεκτονικό διαμάντι, που χαρακτηρίζεται ως έργο τέχνης από το υπουργείο Πολιτισμού.
Κομψό γούστο, διαχρονική αισθητική και φιλοξενία είναι οι ακρογωνιαίοι λίθοι αυτού του όμορφου νεοκλασικού κτιρίου που ανακαινίστηκε από τον αρχιτέκτονα Δημήτρη Σαγώνα και την ομάδα του.
Συνδυάζοντας αρμονικά το παρελθόν με το παρόν, στοιχεία minimal design με σύγχρονη αισθητική γίνονται ένα με τα αυθεντικά στοιχεία του κτιρίου που έχουν διατηρηθεί, όπως η υπέροχη μαρμάρινη σκάλα, τα διακοσμητικά της οροφής, τα δάπεδα και οι τοίχοι σε ορισμένους εσωτερικούς χώρους.
Το Athens Flair δημιουργεί μία ατμόσφαιρα που συνδέει την αίσθηση της παλιάς αθηναϊκής αίγλης με τη σύγχρονη πολυτέλεια.
Στο εσωτερικό του ανακαλύπτεις έναν ξεχωριστό προορισμό, γεμάτο ιστορία και αίγλη, όπου η εμπειρία του θα εμπλουτιστεί μέσα στις 6 μοναδικά διαμορφωμένες σουίτες, την αυλή και το Rooftop bar με τη μοναδικής αξίας θέα στον Λυκαβηττό.
Comments