ΑΠΟΨΕΙΣ

Τραπεζάκια έξω… λοιπόν!

0
Γράφει ο Βασίλης Αυλωνίτης

Χαριτωμένο να το λες, στην πράξη όμως, ξεφύγαμε! Γίναμε τραπεζάκια, μόνο, σε κάθε ελεύθερο δημόσιο χώρο και σιγά σιγά χάθηκε στις τζαμαρίες και το έξω.
Θα το πω από την αρχή χωρίς περιστροφές. Είμαι κατά των όποιων προβλέψεων στην Κανονιστική Χρήσης του Δημόσιου Χώρου από ιδιώτες επιχειρηματίες. Ο δημόσιος χώρος δεν ανήκει καν στον δήμο. Ανήκει στις μαμάδες με τα βρεφικά καροτσάκια, στους ηλικιωμένους περιπατητές, στους πιτσιρικάδες με τις μπάλες, στους καλλιτέχνες του δρόμου, στους καταναλωτές περιπατητές.
Ανήκει στους δημότες!
Είμαι υπέρ μιας Κανονιστικής που με πολύ αυστηρά κριτήρια υπερασπίζεται τα πεζοδρόμια, τους πεζοδρόμους και κάθε δημόσιο χώρο απέναντι στην λογική του κέρδους (και της “ανάπτυξης”, μην το ξεχνάμε αυτό!) και του στρεβλού και πάντα ανικανοποίητου επιχειρείν.
Δεν είναι τα πάντα στην ποιότητα της ζωής της πόλης η οικονομία της αγοράς.
Δεν θέλω να είμαι αυστηρός μα θυμηθείτε εσείς οι παλαιότεροι το παλιό Καζινό ή το Ολυμπίκ στον κεντρικό δρόμο της πόλης. Θυμηθείτε άλλα παρόμοια μαγαζιά αλλού. Έβγαζε κανείς τους περισσότερα από μια, ναι μια, σειρά τραπεζάκια στο πεζοδρόμιο; Μια και αυτή κολλητά στην τζαμαρία του. Αυτοί οι τότε ιδιοκτήτες των καταστημάτων δεν ήταν επιχειρηματίες; Ήταν. Και σκοπός τους ήταν και τότε το κέρδος. Όμως υπήρχε ένας σεβασμός, αναγκαστικός ή μη, στον δημόσιο χώρο και δεν τον έβλεπαν ως “πεδίον δόξης λαμπρόν”.
Υπήρχαν και υπάρχουν ακόμα στην πόλη μας εναλλακτικοί, άκρως ομορφότεροι και προσφορότεροι τρόποι για το τοπικό επιχειρείν. Είναι η ενσωμάτωση των χώρων που με αφθονία προσφέρει στην πόλη το τοπικό μας πολεοδομικό. Οι πίσω όπως τους λέμε χώροι του κάθε οικοπέδου, συνήθως ανεκμετάλλευτοι κήποι, χαρακτηριστικό σχεδόν κάθε οικοδομήματος. Είναι ένα πολεοδομικό πλεονέκτημα που συστηματικά σχεδόν αγνοείται άγνωστο γιατί στην πόλη μας.
Για να μην γράψω άλλα παραδείγματα θα αναφερθώ μόνο στην περίπτωση του γνωστού σε όλους μας (κλειστού πια, κρίμα) Half Note. Και θα βάλω ένα ερώτημα. Ποιος αλήθεια δεν προτιμούσε τα τραπεζάκια στον πίσω κήπο από αυτά επί της Πυλαρινού; Και θα βάλω και ένα δεύτερο ερώτημα. Γιατί η Κανονιστική να μην ακολουθήσει αυτόν τον τρόπο σκέψης;
Γιατί να μην επιδοτηθούν για παράδειγμα όσοι χρησιμοποιούν αυτούς τους χώρους και όχι τα πεζοδρόμια που πρέπει να γίνουν πανάκριβα για όσους τα χρησιμοποιούν ως μέσο πλουτισμού. Καθαρά πράγματα.
Και μια προτροπή. Τα λάθη, τα όποια λάθη, πρέπει να διορθωθούν!
Υγ.: Θα υπογραμμίσω το λυπηρό φαινόμενο κάποιων δημοσιογραφούντων – δημοσιολογούντων που υπερασπίζονται τους “κακόμοιρους τους επιχειρηματίες που επένδυσαν τα χρήματα τους και ο … κακός Δήμος ….” κλπ. Κρίμα και πάλι κρίμα!

Δεν πάμε καλά! Βενζίνη τέλος εάν δεν φοράς κράνος – Πρόστιμα και στους πρατηριούχους

Previous article

Πτωχός: «Το παλαιό σιδηροδρομικό δίκτυο της Κορίνθου γίνεται χώρος πρασίνου»

Next article

You may also like

Comments

Comments are closed.