Edvard Munch, στάχτη(αγάπης) (1894)

Νορβηγός ο Edvard Munch εκφράζει τακτικά τα βάθη της δικής του αγωνίας, χρησιμοποιώντας τα ως βασικό υλικό για την εργασία του. Η ασθένεια, τα υπαρξιακά δεινά και οι πρόωροι θάνατοι αγαπημένων προσώπων δημιούργησαν μερικούς πίνακες. Άλλοι εμπνεύστηκαν από τη θύελλα ρομαντισμού που σημάδεψαν τη ζωή του. Στα μέσα της δεκαετίας του 1880, όταν ήταν ηλικιακά στις αρχές της δεκαετίας των ’20, ο Munch γνώρισε τη Millie Thaulow, μια ηλικιωμένη, παντρεμένη γυναίκα την οποία είχε δει κρυφά. Ήταν ενθουσιασμένος μαζί της, και μετά καταστράφηκε όταν τελείωσε τη σχέση τους.

«Μια έμπειρη κοσμική γυναίκα εμφανίστηκε και έλαβα το βάπτισμα της φωτιάς», έγραψε ο Μουνχ. «Υποβλήθηκα εδώ σε ολόκληρη την καταστροφή της αγάπης – και ήμουν για αρκετά χρόνια σχεδόν τρελός». Ο Μουντ ζωγράφισε διάφορα έργα που ανταποκρίνονταν στη ζωή του. Στην αγάπη και τον πόνο (1893–94), μια γυναίκα βαμπίρ με κόκκινα μαλλιά με φλόγα μοιάζει λιγότερο σαν να αγκαλιάζει την τέφρα της παρά να αποστραγγίζει τη ζωή από αυτόν. Ο Ashes (1894) διερευνά ένα παρόμοιο μοτίβο: Μια γυναίκα στέκεται ανδρική και θριαμβευτική στο κέντρο του καμβά, ενώ ένας άντρας κλαίει με άθλια δυστυχία στο πλάι. Ένα απανθρακωμένο ημερολόγιο συνδέει τις δύο φιγούρες, αναφερόμενος στην φλογερή κατάρρευση της αγάπης.