Κορινθιακός κρατήρας του 560 π.χ. στο Βατικανό. Μεγάλης αξίας η ζωγραφική του.

Κορινθιακός μελανόμορφος κιονωτός κρατήρας από πηλό της ύστερης κορινθιακής τεχνοτροπίας I, ύψους 47 εκ. Ο ζωγράφος ονομάστηκε συμβατικά “Ζωγράφος Astarita” από το όνομα της συλλογής στην οποία ανήκε το συγκεκριμένο αγγείο (Astarita Collection, Naples A 565). Απεικόνιση της πρεσβείας που έστειλαν οι Έλληνες στους Τρώες όταν αποβιβάστηκαν στην Τροία.

Ο Μενέλαος, ο Οδυσσέας και ο Ταλθύβιος, ο κήρυκας-αγγελιοφόρος του Αγαμέμνονα, κάθονται στο βωμό της Αθηνάς στην ακρόπολη της Τροίας ή στα σκαλοπάτια που οδηγούν στο εσωτερικό της πόλης, ψηλά στα τείχη. Τους προσεγγίζουν για να τους υποδεχτούν η Θεανώ (ιέρεια της Αθηνάς και γυναίκα του Αντήνορα) με τις δύο θεραπαινίδες και την τροφό της.

Πίσω τους ακολουθούν 15 έφιπποι και δύο πεζοί. Ανάμεσά τους κατανομάζονται ο Γλαύκος και ο Ευρύμαχος (οι γιοι του Αντήνορα και της Θεανώς, ο ένας εκ των οποίων, ο Ευρύμαχος, ήταν αρραβωνιασμένος με την πριγκίπισσα Πολυξένη), ο Ιλιονέας, ο Πολίτης ο γιος του Πριάμου και ο Πολυφας σε λευκό άλογο.  Δύο ζεύγη αρπακτικών πτηνών πετούν πάνω, πιθανώς σημάδι θανατηφόρων μελλοντικών γεγονότων. Τα ονόματα σχεδόν όλων των προσώπων αναγράφονται.

Η αποστολή των Ελλήνων ήρθε στην Τροία για να ζητήσει την ειρηνική επιστροφή της Ελένης και την επιστροφή των θησαυρών. Δεν θα πετύχουν την αποστολή τους, παρά την ευνοϊκή υποδοχή του Αντήνορα, που τους φιλοξένησε στο σπίτι του και υποστήριξε τα αιτήματά τους. Μετά την άλωση όμως της Τροίας, η οικία του Αντήνορα είναι η μόνη που θα γλιτώσει τη λεηλασία, καθώς οι Έλληνες θυμήθηκαν τη φιλοξενία του.