Η ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΛΗ: ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ – Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ ΚΙΑΜΗΛ ΜΠΕΗ

ΤΟΥ ΛΑΜΠΗ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ (ΜΕΡΟΣ Γ΄ τελευταίο)

«H Ελλάς ,γράφει  Πουκεβίλλ, — επανέπιπτεν υπό τας αλύσσεις. Η είδησις αύτη επισήμως ανακοινωθείσα τω προξένω της Αγγλίας εν Πρεβέζη Μέγερ διά του Βοεβόδα Μπεκίρ Τουκατώρ απεστάλη εν Κερκύρα τω στρατηγώ τω αντικαθιστώντι τον Μέϊτλαν (Άγγλον Αρμοστήν) δι ού πάλιν αντήχησεν εν Σουλίω και ολίγον ύστερον μετά ταύτα εις άπασαν την χριστιανοσύνην».

«Βάρβαρος χαρά εξεδηλώθη μεταξύ των Τουρκοφίλων, ο ί τ ι ν ε ς επεθύμησαν όπως η καταστροφή των Χριστιανών γ ί ν ει  τ ε λ ε ί α» .

Η «Ιερά Συμμαχία» επανηγύριζε. Ο Αυστριακός δολοπλόκος Μέτερνιχ έσπευσε τότε να αναγγείλει το ευχάριστον άγγελμα στον Τσάρο Αλέξανδρο. Κι’ εκείνος έτριβε τα χέρια του από ασυγκράτητη χαρά λέγοντας: «Ε ύ τ υ χ ώ ς, διότι αλλέως κίνδυνος υπήρχε να καταληφθεί και η Κωνσταντινούπολις από τους Έ λ λ η ν α ς!».

Μετά τις γιορτές και τα πανηγύρια, ο Δράμαλης απολαμβάνοντας τις ευτυχέστερες στιγμές της ζωής του, συνεκάλεσε στην Κόρινθο Πολεμικό Συμβούλιο από τους Μεγιστάνες Τούρκους, που τον ακολουθούσαν. Αποφασίστηκε από αυτούς, σύμφωνα με τη γνώμη του Δράμαλη, να είσβάλει η Στρατιά στην Αργολίδα, να βοηθήσει το Ανάπλι, που κινδύνευε να κυριευτή από τους Επαναστάτες και συνέχεια να καταληφτεί η Τριπολιτσά. Διαφώνησαν τότε, ο Αναπλιώτης Αλήμπεης και ο Γιουσούφ Πασάς που υποστήριξαν να διαιρεθεί η Στρατιά σε τρεις Μοίρες και κάθε μιά άπ’ αυτές να προχωρήσει στην Πελοπόννησο από τρεις διαφορετικές διευθύνσεις, από την Αργολίδα, τα Καλάβρυτα — Πάτρα και από την Ηλεία. Αλλά ο Δράμαλης, με την γνώμη, ότι η κατάκτηση του Μοριά θα ήταν για την περίφημη Στρατιά του ένας απλός στρατιωτικός περίπατος, έστειλε πρώτα στ’ Ανάπλι τον Αλήμπεη με συνοδεία σαράντα εννιά ντελήδων για να εμποδίση την παράδοση της πόλης στους ΄Ελληνες και ύστερα από δυό μέρες, «έν πομπαίς και οργάνοις» στις 12 του Ιούλη έφυγε θριαμβευτής και τροπαιούχος από την Κόρινθο, νομίζοντας πως θα ολοκληρώσει τον «θρίαμβο»! «Μωραίνει ο Κύριος, ον βούλεται απωλέσαι!»).

Μόλις είχε αποχωρήσει η Δραμαλική Στρατιά από την Κόρινθο, οι Δερβενοχωρίτες με τον Νικηταρά, χτύπησαν την φρουρά του Δράμαλη, που είχε μείνει στα Μεγάλα Δερβένια, την εξόντωσαν και πήραν και τα έξ κανόνια της και με βοήθεια του Οδυσσέα Ανδρούτσου οχυρώθηκαν εκεί και απέκλεισαν κάθε επικοινωνία των Τούρκων Μοριά και Ρούμελης. Σχετικά Αναφέρει ο Φωτάκος:

«… άφησε δε και κάμποσα κανόνια — ο Δράμαλης — εις τα Μεγάλα Δερβένια, και τα επήραν οι Δερβενοχωρίται με τον Νικήταν σκοτώσαντες και 500 στρατιώτας, τους οποίους είχεν αφήσει να βαστούν τον δρόμον ανοικτόν. Εκτός των άλλων Δερβενοχωριτών ήσαν και οί έξεις: ο Σταμάτιος Λούκος επί κεφαλής, Νικ. Μ. Μπεθάνης, Γ. Σούτας, Πανούσης Μεγάλος, Αναστ. Μαργέτης, Αθ. Βόγλης, Δ. Σταμούλης, I. Παπάς, Αθ. Τσαβάρας, Αθ. Μεγάλος, Γκίκας Λούκος, Θωμάς Δρεμούσης, I. Γ. Οικονόμου, I. Δεσπότης, Γ. Γκιόκας, Γεώρ. Αυγερινός, Κωστ. Τσουρέλης και Μιχ. Αυγερινός, όστις έλαβώθη».

«Αρχή δεινών» για τον Δράμαλη και την περίφημη Στρατιά του, που την τελική της τύχη προέβλεπε ο Οδυσσέας καθώς έλεγε: «Τριάκοντα χιλιάδες στρατού προσφέρονται όπως τας θυσιάσωμεν… η έργασία αύτη θά ήδύνατο να ταράξει την ησυχίαν των έν Κορίνθω κυρίων υπουργών μας- αλλά αναμφιβόλως η παρουσία αυτών θα έξεγείρει την ένέργειαν των εν Πελοποννήσω Αδελφών μας οπλαρχηγών — οι οποίοι ας κάμουσι καλά με αυτούς. Εάν πάλιν δεν θέλουσι να λάβωσι τον κόπον να τους φονεύσωσιν ας αφήσωσι την φροντίδα ταύτην εις τούς πυρετούς και την πείναν. Εντός δύο μηνών ουδείς έξ αυτών θα ύ π ά ρ χ ει» .