Παυλίνα Μπεχράκη: Η χρόνια αγάπη μου για τη Τέχνη του Ποιητικού Λόγου

Λόγω της επί χρόνια αγάπης μου για τη Τέχνη του Ποιητικού Λόγου, πιστεύω πως δικαιούμαι να υποστηρίζω, πως, όλο το νόημα της Επανάστασης του 1821, μετουσιώνεται σε απέραντο βάθος,μέσα από τους στίχους, των δύο μεγάλων Ποιητών μας, τού Άνδρέα Κάλβου και του Διονύσιου Σολωμού που καλούν τους Έλληνες,να πολεμησουν, για του Χριστού την πίστην την αγίαν και της Πατρίδος την Ελευθερίαν.

<Από τά κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά κι σαν πρώτα αντρειωμένη χαίρε ώ χαίρε Ελευθεριά.>
{ Διονύσιος Σολωμός.}
Τρέξατε,δεύτε
οι των Ελλήνως παίδες
ήλθε ο καιρός της δόξης.
{ Ανδρέας Κάλβος.

Είναι οι στίχοι αυτοί, ένα μάθημα για όλους, εκείνους που σκύβουν σήμερα το κεφάλι, στούς κάθε λογής <Προστάτες>ετάνε τα άγια ιδανικά του Έθνους στις καλένδες. Πρίν να μπούμε λοιπόν, στην ατμόσφαιρα, της Επανάστασης του Γένους, πρέπει να αναφερθούμε, με λίγες γραμμές, στους δύο Ποιητές μας, Αφιερώνω, βέβαια, και σ’αυτούς αυτό το βιβλίο, λυγίζοντας τα γόνατα, με ταπεινότητα. Για να φανερωθεί και να τιμηθεί, με δάκρυα στα μάτια όλων ημών των τωρινών, η μεγάλη προσφορά τους στη κορυφαία ιστορική στιγμή της Ελευθερίας της Πατρίδας και της δικής μας που χαιρόμαστε ως Έλληνες!

• Το μήνυμα της Επανάστασης, του 1821, μόνο ο Κάλβος και ο Σολωμός, μπορούσαν να φθάσουν.
  καί να τραγουδήσουν. Σήμερα έχουμε ανάγκη εμείς οι Έλληνες, που είμαστε λίγο μπερδεμένοι από τα κακά συναπαντήματα, να ακούσουμε με προσοχή, τους ρυθμούς και τις παραινέσεις τους ακόμα και την οργισμένη πνοή τους, που είναι οργή του ηθικού ανθρώπου.Ή Ποίησή τους είναι από τα μεγαλύτερα δημιουργήματα,της Οικουμενικής ανθρώπινης σκέψης. Οι στίχοι τους, είναι σοφά διδάγματα αλλά και μάχη, για τις ιδέες και τις αξίες. <Θέλειετή και τόλμη η Ελευθερία.> Αύτά ιδανικά εμπνέουν τους Ποιητές μας. Αυτή τη Ποίηση, με τόση έμφαση, με τόσο σκληρή δύναμη, κορπερή, μεγαλόστομη, ήθελε
  εκείνη τη στιγμή η Επαναστατημένη Ελλάδα, αλλά και οι υποστηρικτές της Φιλέλληνες. Γιά να εξακριβώσει κανείς, που οφείλεται αυτό το θαύμα, αυτό το ποιητικό ύφος και ήθος, θα πρέπει να μεταφερθεί, σε εκείνη τη φοβερή εποχή, για τον Ελληνισμό, τη σκληρή Εποποιϊα του 1821. Όπως τη δημιουργούσε η κατατυραννημένη Λαϊκή ψυχή, του επαναστατημένου Ραγιά, που με τα κατορθώματά του,γέμισε όλους τους φιλελεύθερους λαούς αγαλλίαση και προσδοκία.
  
• {Παυλίνα Μπεχράκη }Από το εικονιζόμενο βιβλίο μου 2020
  ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΒΡΑΔΥ ΕΚΛΕΚΤΟΙ ΑΚΡΙΒΟΙ ΜΟΥ ΦΙΛΟΙ!ΑΥΡΙΟ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ!