Αν ποτέ ο Νώε της ελληνικής μουσικής διάλεγε να σώσει έναν δίσκο από κάθε έλληνα δημιουργό είναι βέβαιο πως μπροστά στον Θάνο Μικρούτσικο θα στεκόταν σκεπτικός, καθώς τα εξώφυλλα θα απλώνονταν μπροστά του. Θα έπιανε στα χέρια του τον «Σταυρό του Νότου», θα ζύγιζε τα «Τροπάρια για Φονιάδες», θα χάιδευε με το βλέμμα του τα κόκκινα μαλλιά της «La Rossa» στο «Volpe D’ Amore» κι ύστερα θα έβαζε κάτω από την μασχάλη του το «Εμπάργκο» και θα ανέβαινε στην κιβωτό του ικανοποιημένος.
Το «Εμπάργκο» είναι σταθμός στη σπουδαία καριέρα του Θάνου Μικρούτσικου. Ένα αληθινό αριστούργημα που κυκλοφόρησε το 1982, καρπός μιας επιμελούς, κοπιαστικής και επίμονης συνεργασίας του συνθέτη με τον ποιητή Άλκη Αλκαίο. Ενός διαρκούς διαλόγου ανάμεσα στους δύο άντρες, που «επένδυσαν» πολλά βράδια για την επιλογή των δέκα τραγουδιών, μέσα από περισσότερα από 40-50 ποιήματα του Αλκαίου.
Στα τραγούδια που ξεχώρισαν στον δίσκο αυτό περιλαμβάνεται και ένα που ο Μικρούτσικος αγαπούσε πολύ. Ήταν το «Κακόηθες Μελάνωμα». Από το 1982 μέχρι σήμερα οι περίτεχνες εκτελέσεις του «Μελανώματος» στις συναυλίες του συνθέτη παραμένουν αξεπέραστες. Γι αυτό και το τόλμημα των Final Act να καταπιαστούν και να διεμβολίσουν με έναν καινούργιο ήχο αυτό το κομψοτέχνημα, συνιστούσε μια πρόκληση.
Λίγο πριν συμπληρωθούν 40 χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία του δίσκου, οι Final Act συναντούν τον Θάνο Μικρούτσικο και τον Άλκη Αλκαίο και με την φροντίδα του Γιώργου Ανδρέου παρουσιάζουν τη δική τους προσέγγιση στο έργο. Ώθηση για αυτό το εγχείρημα τούς έδωσαν τα λόγια του ίδιου του συνθέτη, αρκετά χρόνια πριν. Ο Θάνος Μικρούτσικος, στη μοναδική τηλεοπτική του εμφάνιση μαζί με τον Αλκαίο, το μακρινό 1990, μεταξύ άλλων έλεγε: «μουσικά τουλάχιστον υπάρχουν τέτοια σημεία στο “Εμπάργκο” που, ίσως, αν αλλάξει λίγο η ενορχήστρωση, η οποία φέρνει μέσα της ένα στοιχείο επικαιρικό, τα τραγούδια συνθετικά μπορεί να ενδιαφέρουν τις καινούργιες γενιές…».
Ακροβατώντας ανάμεσα στην μουσική ευφυΐα του συνθέτη και στον ηλεκτρισμό που τους χαρακτηρίζει οι Final Act αποτυπώνουν το ποιητικό σύμπαν του ποιητή και όλα όσα τον “καίνε”, με τρόπο ξεχωριστό, ιδιαίτερο και προκλητικό. Αλλά κυρίως με σεβασμό σε αυτό που κρατούν στα χέρια τους, όσο εξελίσσεται μια ιστορία που ενώνει το σήμερα με το μακρινό 1979.
Εκείνη τη χρονιά οι χίμαιρες του Νίκου Πουλαντζά «έσπρωξαν» τον μεγάλο έλληνα διανοούμενο από το παράθυρο του σπιτιού του, στον 13ο όροφο μιας παριζιάνικης πολυκατοικίας. Μαζί με τα βιβλία που κρατούσε στα χέρια του, ο Πουλαντζάς πήρε τις σκέψεις και τα όνειρά του για μια καλύτερη κοινωνία. Ένα χρόνο μετά, ο Μικρούτσικος και ο Αλκαίος τού αφιέρωσαν το «Κακόηθες Μελάνωμα», που προετοίμαζαν για το «Εμπάργκο».
Στο Video Clip που συνοδεύει τον δίσκο ο Σήφης Πολυζωΐδης πατάει πάνω στα χνάρια του Πουλαντζά και γίνεται πότε ο «φιλόσοφος» που ψαρεύει και πότε ο «ψαράς» που φιλοσοφεί…
Comments