By 
Ο Γοδεφρείδος Βιλλεαρδουίνος (Φράγκος) πήρε μέρος στην ‘Δ “Σταυροφορία” και είχε εκτός των άλλων, και το ρόλο του ιστορικού και της καταγραφής των γεγονότων της πρώτης άλωσης της Κωνσταντινούπολης το 1204 μ.Χ, τα οποία παραθέτει στο έργο του “Conquete de Constantinopole, ΧΧVI”.
Σε αυτό το ιστορικό έργο του περιγράφει την πρώτη εντύπωση των “Σταυροφόρων” αντικρίζοντας την Κωνσταντινούπολη:
«Λοιπόν μάθετε πως οι Σταυροφόροι μείνανε μ’ανοιχτό το στόμα μόλις αντικρύσανε την Κωνσταντινούπολη, που δεν την είχανε ποτέ δει. Γιατί δεν μπορούσανε να φαντασθούνε πως μπορούσε να υπάρχει στον κόσμο μια τόσο ισχυρή πόλη, όταν αντίκρισαν τα ψηλά της τείχη και τους αμέτρητους εκείνους πύργους της που την έζωναν ολόγυρα και τα πλούσια τούτα παλάτια της και τις ψηλές εκείνες εκκλησίες της, που ήτανε τόσες πολλές ωστε κανένας δε θα μπορούσε να πιστέψει, αν δεν τα έβλεπε με τα ίδια του τα μάτια. Θαυμάζανε ακόμα το μάκρος και το πλάτος της πόλης, που στέκονταν πάνω απ’όλες βασίλισσα. [..] Και μάθετε πως δε στάθηκε άντρας, όσο παλικάρι κι αν ήταν, που να μην ανατριχιάσει. Κι αυτό δεν πρέπει να σας κάμει εντύπωση. Γιατί ποτές τόσο λίγοι άνθρωποι δεν καταπιαστήκανε με μια τόσο μεγάλη επιχείρηση από τότες που στάθηκε ο κόσμος ».
Όπως είναι γνωστό κατά την πρώτη πολιορκία της Πόλης ο Αλέξιος Τ. πήρε την οικογένεια του και όλο το αποθεματικό (χρυσό και ασήμι) και εγκατέλειψε την βασιλεύουσα, αφήνοντας την και τους Πολίτες έρμαια στις ορέξεις των σταυροφόρων.
Στον Θρόνο τότε αποκαταστήθηκε ο τυφλωμένος Ισαάκιος Αγγελος, τον οποίο υποχρέωσαν οι σταυροφόροι να αποδεχτεί τη συνθήκη που είχε υπογράψει ο γιος του Αλέξιος “Δ στην Κροατική πόλη Ζάρα τον ίδια χρόνο (1203). Ο κυριότερος όρος της συνθήκης για τους σταυροφόρους ήταν η πληρωμή από μέρους του Αλέξιου “Δ του ποσού των 200.000 χρυσών μάρκων μετρητοίς.
Και φυσικά επειδή ο Αλέξιος ο Γ είχε κλέψει το αποθεματικό και είχε διαφύγει το ταμείο της αυτοκρατορίας ήταν άδειο. Για να μπορέσουν να καλύψουν το ποσό που απαιτούσαν οι σταυροφόροι Ισαάκιος και Αλέξιος επιδόθηκαν σε δήμευση της περιουσίας των μελών της αυτοκρατορικής οικογένειας, και των ιερών σκευών και πολύτιμων αντικειμένων που υπήρχαν στις εκκλησίες της Κωνσταντινούπολης. Κατάφεραν έτσι να μαζέψουν 100.000 χρυσά μάρκα (τα μισά). Αλλά το υπόλοιπο ποσό δεν κατάφεραν να το πληρώσουν στους σταυροφόρους. Επιπλέον είχαν αφήσει απλήρωτη και την Βαράγγια Φρουρά.
Εν τω μεταξύ η δήμευση των ιερών σκευών είχε εξάψει το μίσος των ορθόδοξων Ρωμαίων απέναντι στους σταυροφόρους και κάθε μικροεπεισόδιο ανάμεσα στις δυο πλευρές εξελισσόταν σε καίριο γεγονός (όπως μια σύγκρουση ανάμεσα σε Ελληνες και μεθυσμένους Φλαμανδούς που κατέληξε να κατακάψει μια έκταση 2 χιλιομέτρων στις ανατολικές συνοικίες της Πόλης).
Τον Φεβρουάριο του 1204 μ.Χ. η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο. Τότε οι Κωνστανπνοπολίτες, ο κλήρος και αρκετοί ευγενείς έκαναν σύναξη στην Αγία Σοφία για να αποφασίσουν τι θα κάνουν. Εκεί πήρε μέρος και ο Νικήτας Χωνιάτης (ως Συγκλητικός) και μας αναφέρει:
«Όταν μου προτείνανε να πω τη γνώμη μου πάνω στις συνθήκες που δημιουργηθήκανε, μίλησα εναντίον στην εκθρόνιση των αυτοκρατόρων και δεν έδωκα διόλου τη συγκατάθεση μου στην εκλογή νέου αυτοκράτορα. Γιατί ήμουνα βέβαιος, ότι ένας νέος αυτοκράτορας, όχι μόνο δε θ’ αναγνωριζότανε απ΄ όλα τα κόμματα, αλλά κι ακόμα Θα είχε εχθρούς του όλους τους αρχηγούς των Λατίνων που είχαν συμφέρον να υποστηρίξουν τον Αλέξιο, το γιο του Ισαάκιου. Αλλ’ ο άστατος κι έξαλλος λαός, … έλεγε και ξανάλεγε πως δεν ήθελε να μείνει υποταγμένος σ’ ένα αυτοκράτορα από την δυναστεία των Αγγέλων ».
Το τι επακολούθησε είvαι γνωστό: οι άγγελοι εκθρονίστηκαν, εκλέχθηκε νέος αυτοκράτορας ο Αλέξιος Δούκας, επονομαζόμενος Μούρτζουφλος (λόγω των σμιχτών του φρυδιών), οι “Σταυροφόροι” επιτέθηκαν και εν τέλει τον Απρίλιο του 1204 μ.Χ, στις 13, καταλάβανε την Κωνσταντινούπολη. Παράλληλα έβαλαν φωτιά στην συνοικία κοντά στα θαλάσσια τείχη δίπλα στον Κεράτιο κοντά στις Βλαχερνές η οποία έκαψε ένα 24ωρο και ο Βιλλεαρδουίνος, αναγκάστηκε να σημειώσει ότι κατέκαψε περισσότερα σπίτια από όσα υπήρχαν νέα και γερά στις 3 μεγαλύτερες πόλεις της Γαλλίας την ίδια περίοδο.
Αφού κατέλαβαν την Πόλη ξεκίνησε το πλιάτσικο, οι σκοτωμοί και οι βιασμοί. Επί 3 ημέρες και νύχτες δεν σταμάτησαν οι λεηλασίες, οι βιασμοί παρθένων, οι σκοτωμοί ανδρών και η πώληση σκλάβων παιδιών. Μοναστήρια, εκκλησίες, ιδιωτικές κατοικίες, ο Ιππόδρομος και το Παλάτι καταληστεύθηκαν.
Καταστράφηκαν τα αγάλματα του Ηρακλή του Λυσίπου, της Ήρας, της Σάμου, της Ωραίας Ελένης της Τροίας, του Πάρη κ.α. Παράλληλα καταστράφηκαν και οι βιβλιοθήκες της πόλης. Ο Δόγης της Βενετίας Δάνδολος που πήρε μέρος με τον ενετικό Στόλο στην σταυροφορία, διέσωσε τα 4 άλογα του Ιπποδρόμου και τα έκλεψε μεταφέροντας τα στην Βενετία.
Ωστόσο, ακόμα και έπειτα από την 3ημερη λεηλασία ο πλούτος που υπήρχε στην Κωνσταντινούπολη ήταν τεράστιος. Ο Βιλλεαρδουϊνος ξανά μας πληροφορεί τα ακόλουθα:
«Τέτοια λεία δε συγκεντρώθηκε ποτές σε καμιά πόλη από τότες που στάθηκε ο κόσμος. Τα λάφυρα ήταν τόσα πολλά που κανένας δε Θα μπορούσε να εκτιμήσει την αξία τους: χρυσάφι κι ασήμι και ακριβά πιατικά και πολύτιμα πετράδια και μεταξωτά και βελούδινοι μανδύες και μανδύες από ερμίνα κι άλλα πολύτιμα αντικείμενα τόσα, όσα δε βρέθηκαν ποτέ μαζεμένα πάνω στη γης».
Ενώ μια άλλη πηγή λίγο παράξενη ομολογώ, ο “πατέρας” του κομμουνισμού Καρλ Μαρξ, γράφει :
«…τα παλάτια, οι εκκλησίες των Λατίνων στολίστηκαν με τα κλεμμένα αντικείμενα (από την Κωνσταστινούπολη) …»
πηγή: Facebook, δημοσίευση του Γιάννη Πορτοκαλάκη
Comments