Mέσα σε βαθιά θλίψη και απόλυτο σεβασμό και αγάπη από τους συγγενείς, φίλους, συναδέλφους και συναγωνιστές τελέστηκε την Πέμπτη το μεσημέρι στον Ι.Ν. του Αγίου Δημητρίου Εξαμιλίων η εξόδιος ακολουθία του Μιχάλη Γκίλα, οδοντίατρου και ιστορικού στελέχους της Αριστεράς στην Κορινθία.
Για τον άνθρωπο, τον οικογενειάρχη, τον αγωνιστή, τον σύντροφο, τον φίλο μίλησε ο Χρήστος Κουσουλός του οποίου ο λόγος συγκίνησε όλους.
“Μου είναι αδιανόητο ότι σε μένα έπεσε ο κλήρος να σταθώ εδώ, ανάμεσα σε συγγενείς, συγχωριανούς και φίλους, για να πω δυο λόγια εκτίμησης και το τελευταίο αντίο, στον αξιαγάπητο φίλο μας, τον Μιχάλη.
Και πρώτα απ’ όλα να μεταφέρω τις θερμές ευχαριστίες της οικογένειας σε όλους τους συγγενείς και φίλους που στήριξαν όλο αυτό το δύσκολο διάστημα τον Μιχάλη και στάθηκαν δίπλα τους, και φυσικά όλους όσοι παρευρίσκονται σήμερα εδώ.
Για να αποχαιρετήσουμε όλοι μαζί έναν άνθρωπο αυθεντικό, μοναδικό και πρόθυμο να βοηθάει απλόχερα, ως γιατρός και ως άνθρωπος, οποιονδήποτε έβλεπε ότι είχε ανάγκη, εδώ στην Κόρινθο και παντού…
Ο Μιχάλης, κατά γενική ομολογία, ήταν (συγνώμη αλλά δεν μπορώ να το πιστέψω ότι θα μίλαγα κιόλας σε παρελθόντα χρόνο) ήταν ο ίδιος ένα «κοινωνικό ιατρείο» πολύ πριν εφευρεθεί ο όρος.
Σταθερός και αταλάντευτος σε όλη του τη ζωή στις αρχές και τις αξίες της Ανθρωπιάς, της Φύσης και της Αριστεράς, -συχνά πυκνά με την κριτική του για την τελευταία, αφού στηριζόταν πάντα σε ουσιαστική γνώση και στην βασανιστική επεξεργασία των πραγματικών δεδομένων.
Πάντα οξυδερκής, διορατικός και πρωτοπόρος.
Όπως πριν από κάμποσα χρόνια, σε ένα κείμενό του στην εφημερίδα της Κίνησης Πολιτών με τίτλο ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, που τόνιζε την αναγκαιότητα «της ηθικοποίησης της πολιτικής για έναν δικαιότερο και ανθρωπινότερο κόσμο».
Και μιας και μιλάω προσωπικά, να πω ότι (πέρα από την αγάπη του για την Αγγελική και την λατρεία, μαζί με τις αγωνίες του για την Μυρτώ και τον Κωστή),
είχα την τιμή να μοιραστώ μαζί του τις τεράστιες γνώσεις και την εξαιρετική μνήμη του για πάμπολλες καταστάσεις, και τις συζητήσεις που είχε με αρκετούς σημαντικούς ανθρώπους, όπως ο Λεωνίδας Κύρκος (που τον επισκεπτόταν όταν ερχόταν στο Κούτσι) και ο αείμνηστος φίλος του, ο γιατρός (που διετέλεσε και Δήμαρχος στο Κιάτο), ο Γιώργος Γιαννόπουλος, που συχνά του έλεγε:
«Μιχάλη, μείνε μακριά από τους ξερόλες και τους αλάνθαστους»!
Ο Μιχάλης με την μεγάλη πολιτική εμπειρία του, ήταν πάντα κοινωνικά ενεργός και χάριζε γενναιόδωρα μαθήματα ανθεκτικότητας, ψυχραιμίας, αγάπης και δικαιοσύνης.
Με έμαθε και -κατ’ επέκταση στην Κίνηση Πολιτών- μας δίδαξε πολλά, όπως το αίσθημα του δικαίου, το πάθος για τη ζωή, την αλληλεγγύη για τους αδύναμους, τον σεβασμό στη φύση…,
και με το παράδειγμά του, μάς έκανε όλους και όλες να αναζητούμε τον καλύτερο εαυτό μας.
Δεν θα πω άλλα, συντροφόφιλε Μιχάλη.
Μόνο ένα τελευταίο. Θα διαβάσω αυτούσια μια ανάρτησή μου στο φβ πριν από 4 χρόνια:
[«Ανέβασε έναν Καρούζο και γράψε ότι σε παρότρυνα εγώ» μου είπε χθες, που συναντηθήκαμε φευγαλέα στο δρόμο, ο γνωστός οδοντίατρος και καλός μου φίλος, Μιχάλης Γκίλας.
Χαλάω εγώ χατίρι στον πιο αξιαγάπητο Κορίνθιο, τον ρομαντικό ιδεολόγο και ταυτόχρονα έντιμο αγωνιστή, τον χαρισματικό, αρχοντικό, αυτοσαρκαστικό, αγαπησιάρη, αλλά και αγύριστο αρβανίτικο κεφάλι…, και τα τελευταία χρόνια, τον παθιασμένο μανιταροσυλλέκτη;
Ο αγαπημένος σου Νίκος Καρούζος λοιπόν, ο ποιητής που «έζησε
με τον Ροβεσπιέρο και τον Μακρυγιάννη,
με τον Σολωμό και τον Παπαδιαμάντη,
με τον Ηράκλειτο και τον Κάφκα,
με τους μακρονησιώτες και τους εξόριστους της Ικαρίας,
με όλους τους ταπεινούς και τους εξεγερμένους όπου γης…
Εντάξει Μιχάλη, φίλες και φίλοι, απολαύστε το ποίημα:
Θα περάσουν αποπάνω μας όλοι οι τροχοί.
Στο τέλος
τα ίδια τα όνειρά μας θα μας σώσουν.
Αγάπη μείνε στην καρδιά-
αυτός ας είναι ο κανών του τραγουδιού σου.
Με την αγάπη
θα σηκώσουμε την απελπισία μας
απ’ τ’ αμπάρι του κορμιού.
Δεν είναι φορτίο για τη χώρα των αγγέλων
η απελπισία.
Και προπαντός
ας μην αφήσουμε την αγάπη
να συνωστίζεται με τόσα αισθήματα…]
Καλό σου ταξίδι, φίλε, αδελφέ και σύντροφε Μιχάλη!”
Comments