Μονή Αγίου Βλασίου: το παρασκήνιο από την κόντρα των μοναχών με την Μητρόπολη – Η ιστορία της Μονής

Μεγάλο παρασκήνιο φαίνεται πως έχει η υπόθεση που έχει ξεσπάσει εδώ και μερικές ημέρες αναφορικά με την ιστορική Ιερά Μονή Αγίου Βλασίου στα Τρίκαλα Κορινθίας. Τo δημοσίευμα του εκκλησιαστικού σάιτ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ONLINE ότι η Μητρόπολη Κορίνθου ζήτησε από την ηγουμένη του μοναστηριού γερόντισσα Φιλοθέη και τις άλλες μοναχές να αποχωρήσουν από το μοναστήρι έχουν πυροδοτήσει ένταση στην περιοχή του Ξυλοκάστρου, με την τοπική κοινωνία να έχει μοιραστεί στα δύο.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες του Korinthia.net.gr από ανεξάρτητη πηγή, με γνώση του θέματος, όλα ξεκίνησαν όταν στο μοναστήρι, πριν από μερικούς μήνες, φιλοξενήθηκε μία λαϊκή γυναίκα, κατά παράβαση των εκκλησιαστικών κανόνων. Η παρουσία της δυναμίτισε το ήρεμο κλίμα που υπήρχε μέχρι τότε, καθώς η συμβίωση των γυναικών που αποτελούν το μοναστικό σχήμα της Μονής του Αγίου Βλασίου ήταν υποδειγματική για περισσότερα από 30 χρόνια.

Στο στόχαστρο μπήκε μία από τις μοναχές, η αδερφή Δοσιθέα, για την οποία υπήρχε απαίτηση από τις υπόλοιπες μοναχές και την Ηγουμένη, για άγνωστους λόγους, να αποχωρήσει από την Μονή. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν ήταν εφικτό να γίνει χωρίς την έγκριση του Μητροπολίτη, στον οποίο απευθύνθηκε η ηγουμένη. Μάλιστα στον Μητροπολίτη τέθηκε εκβιαστικά το δίλημμα “ή θα φύγει αυτή ή θα φύγουμε οι υπόλοιπες…”.

Όπως ήταν φυσικό ο Μητροπολίτης δεν δέχτηκε τον εκβιασμό και κάλεσε τις μοναχές να συμφιλιωθούν και να συνεχίσουν να ζουν αρμονικά, όπως τα προηγούμενα χρόνια. Τότε οι μοναχές πραγματοποίησαν τον εκβιασμό τους και έφυγαν από το μοναστήρι και βρίσκονται προσωρινά στο Μετόχι στον Άγιο Δημήτριο (ενώ κατά άλλες πληροφορίες, πάλι από το ekklisia on line, εκδιώχθηκαν και από εκεί).

Ταυτόχρονα άφησαν αιχμές ότι ο διωγμός τους από το Μοναστήρι ήταν απόφαση του Μητροπολίτη, έπειτα από διαμάχη οικονομικής φύσεως, χωρίς, όμως να εξηγούν ποια ήταν η φύση αυτής της διαμάχης.

Έκτοτε το Μοναστήρι, στο οποίο παρέμεινε μόνον η αδερφή Δοσιθέα, είναι κλειστό.

Σύμφωνα με όσα μεταφέρει, πάντως, το Ekklisia on line, οι κάτοικοι στην ευρύτερη περιοχή των Τρικάλων Κορινθίας ετοιμάζουν μαζικές κινητοποιήσεις για να επιστρέψουν οι καλόγριες στο ιστορικό Μοναστήρι του Αγίου Βλασίου.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ

H Μονή Αγίου Βλασίου βρίσκεται πάνω από τα Άνω Τρίκαλα. Η παλαιότητα της Μονής δεν είναι ακριβώς γνωστή, διότι δεν υπάρχει κτητορικό. Πιθανόν, σύμφωνα με τη συνήθεια που υπήρχε στους πρώτους χριστιανούς να αντικαθιστούν παγανιστικά ιερά με ναούς χριστιανών μαρτύρων, να χτίστηκε στην περιοχή του αρχαίου Μύσαιον, ναός αγίου και ιατρού θαυματουργού όπως ήταν ο Άγιος Βλάσιος. Ο Άγιος Βλάσιος αντικατέστησε τον ιατρό Ασκληπιό , του οποίου υπήρχε λατρευτικό στο Μύσαιον.

Η θαυματουργική εικόνα ανάγεται στον 8ο αιώνα, εποχή των εικονομαχιών. Πιθανόν κάποιος ερημίτης ασκητής κατέφυγε στη σπηλιά του βράχου κοντά στη μονή για διάσωσή της όπου και ασκήτεψε. Αργότερα τον ΙΒ αιώνα βρήκαν οι ντόπιοι την εικόνα και έχτισαν εκκλησάκι. Στη συνέχεια την εποχή της τουρκοκρατίας υπήρξε ένα πλούσιο μοναστήρι με μετόχια και καλογήρους.

Διαδραμάτισε πνευματικό και καθοδηγητικό ρόλο στην περιοχή αφού στο χώρο του μυήθηκαν στη φιλική εταιρεία οι Νοταράδες και οι Δάσιοι. Την εποχή του Όθωνα ο Ανδρέας Νοταράς με εισήγησή του κατήργησε τη μονή και όλος ο πλούτος της πέρασε στα χέρια των Νοταραίων. Μόνο ένας καλόγηρος ο Νικόδημος έμεινε και το συντηρούσε έως το 1898. Δυστυχώς γκρεμίστηκαν όλα τα κελιά, το μοναστήρι οδηγήθηκε στην παρακμή.

Το 1924 η μοναχή Θέκλα Σταυροπούλου διαδέχτηκε τον Τρικαλίτη θείο της Δομέτιο Κασσόρη. Με τη φροντίδα της έγινε πάλι επίσημη μονή. Το 1928 το υπουργείο θρησκευμάτων το αναγνώρισε ως γυναικεία μονή. Με αφοσίωση και εργατικότητα η ηγουμένη Θέκλα έδωσε ζωή στην Ιερά Μονή Αγίου Βλασίου, έφτασε να κάνει τα κελιά από πέντε, δώδεκα. Από τότε έως σήμερα το μοναστήρι γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη, προσέρχονται προσκυνητές της θαυματουργής εικόνας του αγίου Βλασίου από όλο τον κόσμο, συνδυάζοντας διακοπές και έκφραση θρησκευτικού συναισθήματος.

Αναμφισβήτητα το μοναστήρι του αγίου Βλασίου με το αξιόλογο τέμπλο του 17ου αιώνα είναι επιβλητικό, συγκινεί, μας μεταφέρει μακριά από τα ταπεινά και τα εγκόσμια. Η παρακολούθηση μιας λειτουργίας προσφέρει ψυχική ανάταση, ενώ η μοναστηριακή φιλοξενία ξεπερνά τις δυνατότητες της μονής. Είτε πιστεύει κάποιος είτε όχι σε τούτο τον ιερό φιλόξενο χώρο , βιώνει τη μέθεξη στα άδυτα της ορθοδοξίας.