Φρουτώδες και πικάντικο το λάδι της Κορινθίας – τα συμπεράσματα ενός ενδιαφέροντος σεμιναρίου

Ένας από τους πιο ενδιαφέροντες κύκλους σεμιναρίων γευσιγνωσίας που έχουν γίνει ποτέ ολοκληρώθηκε χτες το βράδυ στο Επιμελητήριο Κορινθίας. Η διοργάνωση της γευσιγνωσίας έγινε από το Επιμελητήριο σε συνεργασία με το Εργαστήριο Γευσιγνωσίας Ελαιόλαδου Καλαμάτας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

Την εκπαίδευση πραγματοποίησαν o Καθηγητής/Διευθυντής Εργαστηρίου Γευσιγνωσίας Ελαιολάδου Καλαμάτας Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Βασίλειος Δημόπουλος, η Υπεύθυνη Διασφάλισης Ποιότητας & Επικοινωνίας / Εργαστηρίου Γευσιγνωσίας Ελαιολάδου Καλαμάτας Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Ιωάννα Μηλιώνη και η Αναλύτρια Δεδομένων – Μηχανικός Η/Υ και Πληροφορικής Κλημεντία Κοτταρίδη.

Στο επίκεντρο αυτού του κύκλου των τεσσάρων σεμιναρίων τέθηκαν οι πέντε ποικιλίες ελαιολάδου που καλλιεργούνται στην Κορινθία και είναι το Μανάκι (Κοθρέικι), η Κουτσουρελιά (Πατρινή), η Μεγαρίτικη (Περαχωρίτικη), η Κορωνέικη και η Καλαμών.

Τα βασικά σημεία του σεμιναρίου έχουν ως εξής:

Στην Κορινθία η καλλιέργεια της ελιάς, για το 2022, εκτείνεται σε 202.000 στρέμματα. Από αυτά, τα 128.321 στρέμματα αφορούν καλλιέργειες που προορίζονται για ελαιοποίηση, τα 435 για επιτραπέζια χρήση (βρώσιμη ελιά) και τα 73.244 και για τα δύο (διπλής κατεύθυνσης).
Ο συνολικός αριθμός των ελαιοδέντρων είναι 3.794.172. Από αυτά, για ελαιοποίηση προορίζονται 3.79.045 δέντρα, για επιτραπέζια χρήση 10.665, ενώ διπλής κατεύθυνσης είναι 4.472 δέντρα.
Η ελαιοκομική παραγωγή στην Κορινθία παρουσιάζει διακυμάνσεις τα επτά τελευταία χρόνια, σύμφωνα με τα στοιχεία του Τμήματος Αγροτικής Ανάπτυξης της Περιφέρειας Πελοποννήσου.

την περίοδο 2017-2018 παράχθηκαν περίπου 11.000 τόνοι.
την περίοδο 2018-2019 παράχθηκαν περίπου 3.300 τόνοι.
την περίοδο 2019-2020 παράχθηκαν περίπου 9.000 τόνοι.
την περίοδο 2020-2021 παράχθηκαν περίπου 8.000 τόνοι.
την περίοδο 2021-2022 παράχθηκαν περίπου 6.000 τόνοι.
την περίοδο 2022-2023 παράχθηκαν περίπου 5.000 τόνοι.

Φυσικά για φέτος δεν υπάρχουν ακόμα στοιχεία.

Το ελαιόλαδο έχει μερίδιο μόλις 1,7% (!) στην παγκόσμια κατανάλωση ζωικών και φυτικών λιπών. Υπάρχει ωστόσο αύξηση στην παγκόσμια κατανάλωση, εδώ και μερικά χρόνια.
Η κύρια περιοχή παραγωγής ελαιολάδου είναι η λεκάνη της Μεσογείου, με την Ισπανία να κατέχει τα πρωτεία παράγοντας το 50% της παγκόσμιας παραγωγής, με δεύτερη την Ιταλία και τρίτη την Ελλάδα.
Τα τελευταία χρόνια στην παραγωγή δραστηριοποιούνται και οι χώρες της Βόρειας Αφρικής, ενώ ιστορία στην ελαιοπαραγωγή έχουν και οι χώρες της Μέσης Ανατολής.
Η Ιταλία τυποποιεί ελαιόλαδα που αγοράζει απο Ισπανία και Ελλάδα και τα μεταπωλεί ως δικά της.
Το τυποποιημένο ελαιόλαδο, διατίθεται στην κατανάλωση σε τρεις βασικές κατηγορίες: Εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, Παρθένο ελαιόλαδο και Πυρηνέλαιο, οι οποίες πρέπει να αναγράφονται στη συσκευασία του. Υπάρχουν ακόμα και άλλοι τύποι ελαιολάδων με ιδιαιτερότητες, με λιγότερη ή περισσότερη επεξεργασία όπως το Αγουρέλαιο.
Αυτό το τελευταίο γίνεται από πράσινο καρπό και έχει υψηλή διατροφική αξία.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι μόνο στην Κορινθία υπάρχουν πάρα πολλοί ελαιοπαραγωγοί οι οποίοι τυποποιούν οι ίδιοι τα προϊόντα τους και τα εξάγουν.

Δείτε εδώ χαρακτηριστικές ετικέτες κορινθιακών εταιρειών, που συναντά κανείς μόνο σε καταστήματα delicatessen.

Στο τέλος έγινε γευσιγνωσία των πέντε τοπικών ποικιλιών. Στόχος της παρουσίασης είναι η αναγνώριση της διαφορετικότητας των ποικιλιών.

Δείτε εδώ την τεχνική δοκιμασίας του ελαιολάδου.

Όπως θα δείτε παρακάτω, για κάθε ποικιλία εμφανίζεται ο μέσος όρος των διάμεσων τιμών για τα θετικά χαρακτηριστικά (φρουτώδες, πικρό, πικάντικο) καθώς επίσης και οι αρωματικές νότες που διακρίνονται στο φρουτώδες της κάθε ποικιλίας.

Τα θετικά χαρακτηριστικά (φρουτώδες, πικρό, πικάντικο) κατηγοριοποιούνται σε: