By 
(Δερβένι …ώρα Ελλάδος 13:00-17:00 μ.μ.)
Περάσαμε από το σημείο το μεσημέρι ακριβώς την ώρα που ξεκινούσε η φωτιά. Μια περιορισμένη εστία που έκαιγε χαμηλά μέσα σε μία καταπράσινη χαράδρα, ακριβώς δίπλα στην Εθνική οδό. Από την άλλη πλευρά του δρόμου η θάλασσα του Δερβενίου απ’ όπου όμως τα εναέρια μέσα που σηκώθηκαν δεν μπορούσαν να φορτώνουν νερό λόγω της έντασης του ανέμου.
Προφανώς επίγεια επέμβαση δεν υπήρξε ή αν υπήρξε, έφτασε με μεγάλη καθυστέρηση και δεν κατάφερε να πλήξει τη φωτιά σε αρχικό στάδιο, με αποτέλεσμα η φωτιά να τους «φύγει» μέσα σε λίγο χρόνο και ν’ αρχίσει να σκαρφαλώνει το βουνό…
Επιστρέφοντας προς Αθήνα, περίπου 4 ώρες μετά, το θέαμα ήταν αποκαρδιωτικό με όλες τις γύρω πλαγιές να καίγονται ως την κορφή, ενώ και η αρχική εστία μαινόταν ακόμα με τεράστιες φλόγες και ένα σύννεφο καπνού που είχε καλύψει ολόκληρο τον τόπο…
Πλέον απειλούνται χωριά και όπως γνωρίζουμε έχουν παρέλθει οι εποχές που η δασική υπηρεσία παρέμενε με το προσωπικό της ολόκληρη τη νύχτα στο πεδίο, κυριολεκτικά πάνω στα καμένα, σβήνοντας εστίες που ακόμα σιγοέκαιγαν και μπορούσαν να αναζωπυρωθούν ανά πάσα στιγμή μέχρι το πρωί…
Το συγκεκριμένο σημείο ήταν μια καταπράσινη περιοχή, ανάμεσα Ξυλόκαστρο και Δερβένι, που μετατράπηκε μέσα σε λίγη ώρα σε στάχτη λόγω παντελούς έλλειψης σχεδιασμού, οργάνωσης και αγάπης για τη φύση.
Αν σκεφτούμε ότι πριν 2 χρόνια μια ακόμα καταστροφική πυρκαγιά, αμέσως παρακάτω, είχε αποτεφρώσει τις δασικές περιοχές μεταξύ Αιγιαλείας και Αιγίου, έχουμε πλέον μια συντριπτική σε έκταση καμένη δασική περιοχή κατά μήκος του οδικού δικτύου της ΕΟ Κορίνθου – Πατρών σε τοποθεσίες με δάση και τοπία μοναδικής ομορφιάς, επιβλητικά φαράγγια, ποταμούς και μέρη συνυφασμένα με μερικά από τα σημαντικότερα γεγονότα της ιστορίας μας που θα έπρεπε να τα διαφυλάττουμε ως τον πολυτιμότερο θησαυρό μας.
Κι όμως…
Comments