Η Ιθάκη του Τσίπρα και το νέο πολιτικό ξεκίνημα της χώρας

Αλέξης Τσίπρας εμφανίστηκε χθες στο Παλλάς όπως ακριβώς τον περίμενε το κοινό του, αλλά με έναν τρόπο που κανείς δεν είχε υπολογίσει. Η παρουσίαση της «Ιθάκης» δεν ήταν απλώς μια βιβλιοπαρουσίαση. Ήταν μια πολιτική δήλωση πρόθεσης, ένα Big Bang που φιλοδοξεί να αλλάξει τους συσχετισμούς και να ξαναγράψει το πολιτικό τοπίο. Και για πρώτη φορά μετά από χρόνια, χιλιάδες άνθρωποι ένιωσαν ότι κάτι μπορεί όντως να αλλάξει στη χώρα.

Ο Τσίπρας δεν κάλεσε κόμματα ούτε ηγεσίες. Κάλεσε ανθρώπους. Τους πολίτες που καθημερινά βλέπουν μια κυβέρνηση να παραπατά και μια αντιπολίτευση που δεν θυμίζει δύναμη ικανή να ανακόψει την τρίτη τετραετία της ΝΔ. Έδωσε τον τόνο ενός κινήματος από τα κάτω, που μπορεί να ανασυνθέσει τον προοδευτικό χώρο χωρίς τα βαρίδια και τις μικρότητες που τον έχουν κατακερματίσει. Και αυτός είναι ο λόγος που η χθεσινή του ομιλία έμοιαζε περισσότερο με πολιτική επανεκκίνηση παρά με δημόσια εμφάνιση ενός πρώην πρωθυπουργού.

Ξεκαθάρισε πως στόχος είναι μια μεγάλη, πολύχρωμη και αποφασισμένη προοδευτική παράταξη. Μια παράταξη ικανή να ισορροπήσει το πολιτικό σύστημα και να προσφέρει πραγματική εναλλακτική διακυβέρνηση. Ουσιαστικά είπε αυτό που πολλοί συζητούν χαμηλόφωνα. Πως στην Ελλάδα σήμερα, με τα δεδομένα που έχουμε, είναι ο μοναδικός που μπορεί να σηκώσει το βάρος μιας τέτοιας προσπάθειας. Όχι επειδή είναι αλάνθαστος, αλλά επειδή έχει αποδείξει ότι μπορεί να αντέχει τα δύσκολα και να φέρνει αποτελέσματα εκεί που οι άλλοι δειλιάζουν.

Η κυβέρνηση έσπευσε να του απαντήσει με το γνωστό αφήγημα περί ναυαγίων. Το ΠΑΣΟΚ μίλησε για χθες. Όμως ο Τσίπρας είχε ήδη απαντήσει πριν καν δεχθεί την κριτική. Μίλησε για όσα πέτυχε μια κυβέρνηση που δεν είχε πίσω της ούτε τζάκια ούτε μηχανισμούς. Για μια χώρα που βγήκε από την επιτροπεία όταν ελάχιστοι το πίστευαν. Για μια διακυβέρνηση που, παρά τις τρικυμίες, δεν αμφισβητήθηκε ποτέ για την εντιμότητά της.

Και κυρίως μίλησε για το αύριο. Για ένα Εθνικό Σχέδιο Αναγέννησης με ανάπτυξη, αναδιανομή, ασφάλεια και ανθεκτικότητα. Για ένα κράτος που λειτουργεί με δικαιοσύνη και αξιοκρατία. Για μια κοινωνία που χρειάζεται θεραπεία και όχι επικοινωνιακές ενέσεις.

Αν κάτι έγινε ξεκάθαρο χθες είναι πως ο Τσίπρας δεν επέστρεψε για να απολογηθεί ούτε για να περιμένει δικαίωση. Επέστρεψε για να διεκδικήσει. Και το έκανε με τον τρόπο που μόνο εκείνος ξέρει. Ανοίγοντας μέτωπα, ρισκάροντας, στρεφόμενος ξανά στον κόσμο. Το έκανε το 2012 και άλλαξε το παιχνίδι. Το έκανε το 2015 και κέρδισε στην κάλπη. Το επιχειρεί ξανά τώρα, σε μια χώρα που μοιάζει εγκλωβισμένη ανάμεσα στην αδράνεια και την παραίτηση.

Γι’ αυτό και η χθεσινή βραδιά δεν ήταν μια ακόμη πολιτική ομιλία. Ήταν μια υπόμνηση ότι παρά τα λάθη και τις φθορές, ο Αλέξης Τσίπρας παραμένει ο μόνος πολιτικός που μπορεί να προκαλέσει πραγματική μετατόπιση. Ο μόνος που συσπειρώνει χιλιάδες ανθρώπους με μια φράση. Ο μόνος που δημιουργεί την αίσθηση ότι η χώρα μπορεί να σηκωθεί ξανά στα πόδια της.

Σε μια Ελλάδα που μοιάζει να έχει εξαντλήσει τις εναλλακτικές της, αυτό από μόνο του είναι πολιτικό γεγονός. Και ίσως η αρχή μιας διαδρομής που θα κρίνει πολλά για το μέλλον της.