Κορινθιακός Αρύβαλλος

Αυτή η όμορφη κουκουβάγια δεν είναι μεγαλύτερη από 5 εκατοστά και είναι μέρος της τεράστιας συλλογής ελληνικών αγγείων της συλλογής Galerie Campana του Μουσείου του Λούβρου. Λίγοι επισκέπτες την παρατηρούν ωστόσο είναι ένα μικρό αριστούργημα!

Πρόκειται για ένα αρύβαλλο, τα μικρά αγγεία που χρησιμοποιούσαν κατά την αρχαιότητα οι Έλληνες αθλητές για να αποθηκεύουν το αρωματικό έλαιο με το οποίο επικάλυπταν το σώμα τους πριν από τους αγώνες. Οι αθλητές όταν αγωνίζονταν ήταν εντελώς γυμνοί και κάλυπταν το σώμα τους με ελαιόλαδο και άμμο για να προστατεύονται από τον ήλιο αλλά και για να ρυθμίζουν τη θερμοκρασία του σώματός τους.

Οι αρύβαλλοι ήταν μικροί σε μέγεθος (ύψος 5-20cm). Είχαν συνήθως σχήμα σφαιρικό ή αχλαδιού, χειρολαβή και στενό λαιμό που κατέληγε σε επίπεδα χείλη. Στον συγκεκριμένο ο καλλιτέχνης επέλεξε να δώσει μια πιο πρωτότυπη μορφή, αυτή της κουκουβάγιας, το εμβληματικό ζώο της θεάς Αθηνάς.

Ο αποθηκευτικός χώρος βρίσκεται μέσα στον αρύβαλλο και μια μικρή τρύπα έχει προβλεφθεί στη βάση για να επιτρέπει τη ροή του λαδιού. Επιπλέον, η βάση ήταν διάτρητη προς την κατεύθυνση του πλάτους ώστε να μπορεί να περάσει μια μικρή κορδέλα και να δένεται ο αρύβαλλος στον καρπό του ή να κρεμαστεί στον τοίχο.

Το μικρό αυτό αριστούργημα κατασκευάστηκε στην περιοχή της Κορίνθου γύρω στο 640 π.Χ. Την εποχή αυτή, τα εργαστήρια της Κορινθίας κυριαρχούν στην ελληνική παραγωγή και ξεπερνούν σε ποιότητα ακόμα και αυτά της Αθήνας. Ειδικευόταν στην παραγωγή μικρών αγγείων για αρώματα τα οποία εξάγονταν εύκολα. Είχαν αναπτύξει μια νέα τεχνική, τη διάσημη τεχνική των “μαύρων μορφών”, η οποία προσθέτει την εγχάραξη στις μορφές για να περιγράψει τις λεπτομέρειες και να τονίσει τα χρώματα. Ο αγγειοπλάστης που έφτιαξε αυτή τη μικρή κουκουβάγια αποδίδει τέλεια όλες τις διαστάσεις της τέχνης του καθώς το σχήμα είναι άψογα διαμορφωμένο, χωρίς το παραμικρό ελάττωμα. Η μικρή κουκουβάγια στρέφει το κεφάλι της και το κλίνει ελαφρώς με μια πολύ φυσική κίνηση, βλέποντας τον θεατή με τα μεγάλα στρογγυλά μάτια της. Όλα τα σχέδια του φτερού αναδεικνύονται με μεγάλη φινέτσα, χωρίς μουντζούρες. Το μαύρο βερνίκι συμπληρώνεται από μερικά κόκκινα χρώματα για να εμφανίζονται  εναλλάξ κόκκινα και μαύρα φτερά. Ένα μικρό ατύχημα από φωτιά στην ουρά της έκανε τα μαύρα φτερά κόκκινα… Ένα ωραίο αγγείο!