By 
- Μέγεθος 7,20 εκ. Χ 3,90 εκ.
- Απόκτηση 1898
Συγγραφέας (ες):
Καρδιανού-Μισέλ Αλεξάνδρα
Οι πρωτοκορινθιανές αρύβαλλοι του Λούβρου ξεχωρίζουν μεταξύ των χιλιάδων μικρών αγγείων που έχουν βρεθεί λόγω του λαιμού τους, οι οποίοι διαμορφώνονται στο σχήμα μιας γυναίκας. Αυτή η φιάλη είναι ένα από τα πιο κομψά αγγεία που παρήχθησαν στα εργαστήρια της Κορίνθου και κυκλοφορούν σε όλη τη Μεσόγειο. Περιείχαν αρωματικά έλαια που χρησιμοποιούσαν οι άντρες για να χρίσουν το σώμα τους μετά την άσκηση στην παλαίστρα. Ένας μεγάλος αριθμός από αυτούς έχουν βρεθεί σε τάφους, γι ‘αυτό και διατηρούνται τόσο καλά.
Πρωτοκορινθιακά αγγεία
Αυτά τα αγγεία κατασκευάστηκαν στην Κόρινθο από τα τέλη του 8ου και 7ου αιώνα (720-630 π.Χ.). Ήταν ως επί το πλείστον αρωματικά αγγεία. Αυτά τα αγγεία κυκλοφόρησαν ευρέως στον ελληνικό κόσμο λόγω του μικρού τους μεγέθους, καθιστώντας τα εύκολα στη μεταφορά, φθηνά και επίσης βολικά για εξαγωγή αρωμάτων.
Όταν ίδρυσαν τις Συρακούσες το 733, οι Κορίνθιοι άνοιξαν εμπορικές οδούς προς τα δυτικά και κυριαρχούσαν στις αγορές. Χάρη στη μεγάλη ποσότητα κορινθιακής κεραμικής που βρέθηκε σε ολόκληρη την περιοχή της Μεσογείου, είναι δυνατόν να χρονολογηθεί με ακρίβεια κάθε αρχαιολογικό εύρημα. Αυτό το σύστημα χρονολόγησης μέσω της ζωγραφικής διακόσμησης επιτρέπει στο αγγείο της περιόδου, γνωστό ως Daedalic, να χρονολογείται με μεγαλύτερη ακρίβεια.
Η ομάδα Chigi
Τα αγγεία αυτής της ομάδας, που ανήκουν στη Συλλογή Chigi, είναι βαμμένα με ένα επίπονο μινιατούρα στυλ, με διακόσμηση χωρισμένη σε ζώνες. Το φόντο είναι γεμάτο με διακεκομμένες ροζέτες χαρακτηριστικές αυτής της περιόδου. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η κεντρική, και επομένως η ευρύτερη, ζώνη εκτείνεται όχι περισσότερο από 2,5 cm, ενώ η στενότερη (ζώνη κυνηγιού λαγών) εκτείνεται σε 0,5 cm. Η ζωική ζωφόρος ή η διακόσμηση κυνηγιού του είδους που φαίνεται εδώ αποκαλύπτει την ανατολική επιρροή, ενώ η πολεμική σκηνή, ένα χαρακτηριστικό και ιδιαίτερα δημοφιλές θέμα, τονίζει το γεγονός ότι το λάδι σε αυτά τα αγγεία χρησιμοποιήθηκε από άντρες μετά την άσκηση στην παλαίστρα. Δύο μονομαχίες πραγματοποιούνται στην κεντρική ζώνη του αγγείου. Ένας τραυματισμένος οπλίτης απλωμένος στο έδαφος κρατά ακόμα τα όπλα του.
Οι Πρωτοκορινθιακοί ζωγράφοι χρησιμοποίησαν τη μελανόμορφη τεχνική με λεπτές τομές και ανταύγειες, δημιουργώντας το πολύχρωμο στυλ. Μερικές φορές χύτευαν ολόκληρο το αγγείο, όπως η μικρή κουκουβάγια στο Λούβρο (CA 1737), ή μόνο ένα μέρος, όπως έχουμε εδώ, για να το γλυπτό στο κεφάλι μιας γυναίκας ή ενός ζώου, για παράδειγμα.
Το Daedalic στυλ
Κατά τη διάρκεια του 7ου αιώνα, εμφανίστηκε το Daedalic στυλ. Πήρε το όνομά του από τον μυθικό γλύπτη Δαίδαλο, ο οποίος, σύμφωνα με την παράδοση, έκανε εξαιρετικά αγάλματα και ήταν ο πρώτος που έδειξε ανοιχτά τα μάτια, τα πόδια χωρίζοντας ένα βήμα, και τα χέρια αποσπάστηκαν από το σώμα. Αυτό το είδος πολλαπλασιάστηκε και υιοθετήθηκε σε όλα τα εργαστήρια και σε όλα τα μέσα, παράλληλα με τεχνικές που εισήχθησαν από την Ανατολή. Το ίδιο μοντέλο αγαλματίδιο, σε μετωπική θέση με τριγωνικό, επίμηκες κεφάλι, μεγάλα μάτια σε σχήμα αμυγδάλου και ανάγλυφα μαλλιά περούκα, μπορεί να βρεθεί σε πέτρινα αγάλματα και επίσης στο βάζο μας. Κορινθιακοί αγγειοπλάστες υιοθέτησαν τα ίδια θέματα όταν διαμορφώνουν φιγούρες για να διακοσμούν αγγεία.
Βιβλιογραφία
Payne HGG, Protokorinthische Vasenmalerei, 1933.
Benson JL, Προηγούμενα κορινθιακά εργαστήρια. Μια μελέτη της Κορινθιακής Γεωμετρικής και Πρωτοκορινθιανής, 1989.
Cook RM, Greek Painted Pottery, 1997.
Boardman John, Aux origines de la peinture sur vase en Grèce, 1999.
Martinez J.-L., la Dame d’Auxerre, 2000.
Comments